Το 1929, ο αστρονόμος Έντουιν Χαμπλ δημοσίευσε μια μελέτη που απέδειξε ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Από αυτήν προέκυψε η περίφημη σταθερά του Χαμπλ, ο αριθμός που περιγράφει την ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος.
Ωστόσο, αυτή η ανακάλυψη δημιούργησε ένα πρόβλημα γνωστό ως τάση του Χαμπλ (Hubble tension), επειδή η διαστολή του σύμπαντος μετριέται διαφορετικά ανάλογα με τα κοσμικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται.
Η υπόθεση της αργής περιστροφής του σύμπαντος
Μια νέα μαθηματική προσέγγιση θα μπορούσε να λύσει αυτήν την τάση, υποθέτοντας ότι το σύμπαν περιστρέφεται. Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, προτείνει ότι το σύμπαν ολοκληρώνει μία περιστροφή κάθε 500 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η εξαιρετικά αργή περιστροφή μπορεί να εξηγήσει τη διαφορά στις μετρήσεις της σταθεράς του Χαμπλ.
«Το πρότυπο καθολικά αποδεκτό κοσμολογικό μοντέλο έχει κάποιες “ρυτίδες”», ανέφερε στο Live Science ο συν-συγγραφέας της μελέτης Ίστβαν Σάπουδι, αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης.
«Μια αργή περιστροφή του σύμπαντος θα μπορούσε να λύσει τοβ γρίφο του Χαμπλ».
Δύο τρόποι μέτρησης της διαστολής του σύμπαντος
Οι αστρονόμοι μετρούν τον ρυθμό διαστολής του σύμπαντος με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος είναι η παρατήρηση υπερκαινοφανών αστέρων (supernovas) και η μέτρηση της ταχύτητας με την οποία απομακρύνονται. Ένας άλλος βασίζεται στη κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, την ακτινοβολία που υπάρχει 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Ωστόσο, οι δύο αυτές μετρήσεις διαφέρουν κατά περίπου 10%.
Μια ιδέα με ιστορία και νέα εφαρμογή
Η ιδέα ενός περιστρεφόμενου σύμπαντος δεν είναι νέα· ο μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ την εισήγαγε το 1949 σε άρθρο του στο περιοδικό Reviews of Modern Physics.
Άλλοι ερευνητές, όπως ο Στίβεν Χόκινγκ, εξέτασαν επίσης αυτήν τη θεωρία. Στη νέα μελέτη, η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε την ιδέα της περιστροφής για να εξηγήσει την τάση του Χαμπλ. Εφόσον όλα τα ουράνια αντικείμενα – πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες και μαύρες τρύπες – περιστρέφονται, οι συγγραφείς της μελέτης πρότειναν ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να επεκτείνεται φυσικά και στο ίδιο το σύμπαν.
«Προς μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι το μοντέλο μας με περιστροφή λύνει το παράδοξο χωρίς να έρχεται σε αντίθεση με τις υπάρχουσες αστρονομικές μετρήσεις», σημείωσε ο Σάπουδι.
Μια θεωρία χωρίς ανάγκη για νέα φυσική
Η προτεινόμενη παγερά αργή ταχύτητα περιστροφής είναι πολύ μικρή για να ανιχνευθεί απευθείας, όμως θα μπορούσε να επηρεάζει τον ρυθμό διαστολής του σύμπαντος και δεν απαιτεί νέα φυσική.
Ωστόσο, το μοντέλο περιλαμβάνει μόνο ένα μέρος της φυσικής που θεωρείται πως επηρεάζει την κοσμολογική εξέλιξη. «Χρησιμοποιούμε τη Νευτώνεια φυσική με ορισμένες εισροές από τη Γενική Σχετικότητα», εξήγησε ο Σάπουδι. «Μια πλήρης επεξεργασία με [τη Γενική Σχετικότητα] θα ήταν επιθυμητή».
Ο ίδιος εξήγησε επίσης ότι η εργασία τους υποθέτει πως το σύμπαν είναι ομοιογενές και ότι η πυκνότητά του δε μεταβαλλόταν κατά την εξέλιξή του. Στο μέλλον, η ομάδα σκοπεύει να συγκρίνει το μοντέλο του περιστρεφόμενου σύμπαντος με άλλα κοσμολογικά μοντέλα.
VIA: FoxReport.gr
