Η Πάσιτζα, μια 55χρονη νοικοκυρά στην επαρχία της Ιάβας στην Ινδονησία, ξυπνά κάθε μέρα με τους ήχους της θάλασσας.
Ακούγεται ειδυλλιακό αλλά δεν είναι.
Το σπίτι της είναι το μόνο που απομένει σε αυτό το τμήμα του Ρετζοσάρι Σένικ, ενός μικρού χωριού στη νότια ακτή της Ιάβας, το οποίο κάποτε βρισκόταν στη στεριά αλλά πλέιν έχει βυθιστεί στον ωκεανό, καθώς η κλιματική αλλαγή ανεβάζει τη στάθμη.
Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, οι γείτονες της Πάσιτζα εγκατέλειψαν τα σπίτια, τα μποστάνια και τους ορυζώνες τους, όμως αυτή και η οικογένειά της δεν σκοπεύουν να φύγουν.
Το σπίτι της Πέσιτζα μόλις που διακρίνεται δίπλα σε μια συστάδα μαγκρόβιων δέντρων (Reuters)
Το θαλασσινό νερό γλείφει το σπίτι όπου ζει η Πάσιτζα εδώ και 35 χρόνια, βρέχοντας τα πόδια της κάθε φορά που βγαίνει έξω.
Περιφραγμένο με σειρές από μπαμπού και έναν παλιό στύλο ηλεκτροδότησης, το σπίτι της έχει υπερυψωμένο δάπεδο για να μένει πάνω από το νερό.
Η πλησιέστερη ξηρά απέχει δύο χιλιόμετρα και η πλησιέστερη πόλη, το Ντεμάκ, 19 χιλιόμετρα. Ο μόνος τρόπος να φτάσει κανείς εκεί είναι με βάρκα.
Το σπίτι της Πέσιτζα είναι το μόνο του χωριού που στέκει πάνω από τη θάλασσα (Reuters)
Η Ινδονησία, ένα αρχιπέλαγος με χιλιάδες νησιά, έχει μια ακτογραμμή 81.000 χιλιομέτρων, η οποία την καθιστά εξαιρετικά ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή.
Από το 1992 έως το 2024 η στάθμη του Ινδικού γύρω από την Ινδονησία ανέβαινε κατά 4,25 χιλιοστά ανά έτος ανά μέσο όρο, όμως τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός έχει επιταχυνθεί σημαντικά, είπε στο Reuters ο Κάνταρσα, της Υπηρεσίας Μετεωρολογίας, Κλιματολογίας και Γεωφυσικής. Όπως η Πάσιτζα και άλλοι Ινδονήσιοι, ο Κάνταρσα χρησιμοποιεί μόνο ένα όνομα.
Ορισμένα μικρά νησιά έχουν ήδη χαθεί στα κύματα, επισήμανε.
Για να βγει από το σπίτι η Πέσιτζα χρησιμοποιεί ένα κομμένο βαρέλι για βάρκα (Reuters)
Και πρόσθεσε ότι το πρόβλημα επιδεινώνεται λόγω της καθίζησης που προκαλεί η υπεράντληση υπόγειων υδάτων στη βόρεια ακτή της Ιάβας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερο στην πρωτεύουσα Τζακάρτα, με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Για να αντιμετωπίσουν την απειλή, οι ινδονησιακές αρχές ποντάρουν σε γιγάντια προγράμματα, όπως την κατασκευή ενός θαλάσσιου τείχους μήκους 700 χιλιομέτρων που θα προστατεύει τη βόρεια ακτή ανάμεσα στις επαρχίες του Μπαντέν και της Ανατολικής Ιάβας.
Η Πάσιτζα και η οικογένειά της, όμως, στρέφονται στη φύση.
Tα φιντάνια των μαγκρόβιων δέντρων είναι η μόνη ελπίδα της Πέσιτζα (Reuters)
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η γυναίκα έχει φυτέψει γύρω στα 15.000 μαγκρόβια δέντρα, τα οποία ριζώνουν στα ρηχά και προστατεύουν τις ακτές από τη διάβρωση.
Κάθε μέρα, η Πάσιτζα επισκέπτεται τα φιντάνια με ένα κομμένο πλαστικό βαρέλι που χρησιμοποιεί ως βάρκα. Τα γκριζογάλανα νερά φτάνουν μέχρι τη μέση της καθώς σκύβει για να φυτέψει νέα δέντρα.
«Τα νερά των πλημμυρών έρχονται σε κύματα, όχι όλα μαζί» λέει η Πάσιτζα. «Όταν το νερό άρχισε να ανεβαίνει κατάλαβα ότι έπρεπε να ψυτέψω μαγκρόβια που θα εξαπλωθούν και θα προστατεύσουν το σπίτι από τα κύματα και τον άνεμο».
Η Πάσιτζα ζει από τα χρήματα που κερδίζουν οι γιοι της πουλώντας ψάρια. Είναι μια δύσκολη ζωή, δεν θέλουν όμως να την εγκαταλείψουν.
«Από τότε που αποφάσισα να μείνω δεν ανησυχώ πια για την απομόνωση. Θα το αντιμετωπίσουμε ένα εμπόδιο τη φορά» λέει η αποφασισμένη γυναίκα.
VIA: in.gr
