Κοιτώντας την συσκευή που είναι γνωστή ως «The Scavenger’s daughter» καταλαβαίνει κανείς πόσο επώδυνα ήταν τα βασανιστήρια με την συγκεκριμένη μέθοδος, καθώς φαίνεται σχεδόν αδύνατο να χωρέσει κάποιος μέσα σε αυτήν. Αλλά ακριβώς αυτό ήταν το σχέδιο – ο δημιουργός της ήθελε το άτομο που θα βρισκόταν σε αυτή να υποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η σύνδεση με άλλες μεθόδους βασανιστηρίων
Η Scavenger’s daughter είναι σίγουρα ένα βήμα παραπάνω από άλλες μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιούνταν παγκοσμίως. Εφευρέθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου Η’ και ήταν η δημιουργία του τρομερού Λοχαγού του Πύργου του Λονδίνου, Sir Leonard Skevington.
Ο τρόπος λειτουργίας της συσκευής
Φαίνεται ότι αντλούσε έμπνευση από τις δημόσιες μεθόδους ταπείνωσης της εποχής, όπως οι σταυρώσεις, αλλά η μέθοδος αυτή ήταν δέκα φορές πιο βάναυση. Όσοι ήταν αρκετά άτυχοι για να βρεθούν στη συσκευή περιορίζονταν από τον λαιμό, τους καρπούς και τα πόδια τους – χωρίς να μπορούν να κινηθούν.
Η συσκευή αποτελείτο από ένα μεταλλικό ράφι σε σχήμα Α, όπου το κεφάλι του θύματος στερεωνόταν στην κορυφή, τα χέρια στη μέση και τα πόδια στο κάτω μέρος.
Η συσκευή αυτή θεωρείται αδελφή μιας άλλης μεθόδου γνωστής ως η «Κόρη του Δούκα του Έξετερ». Αντί να τεντώνει το σώμα, το «The Scavenger’s daughter» συνέθλιβε το σκελετό του θύματος σε μια αβάσταχτη καθιστική θέση.
Ο τρόπος δράσης της βασανιστικής συσκευής
Το ράφι είχε έναν κεντρικό μηχανισμό βιδώματος, τον οποίο ο βασανιστής έσφιγγε προκαλώντας τις ράβδους του μεταλλικού ραφιού να παραμορφώνονται γύρω από το σώμα του θύματος. Ο ιστορικός του καναλιού «Off With Our Heads» εξήγησε ότι το άτομο αναγκαζόταν να καθίσει σε μια εφιαλτική θέση, με τα πόδια να κάμπτονται επώδυνα στο γόνατο και τα χέρια να περικλείονται από τις ράβδους.
Αργότερα, το σώμα του θύματος «στριφογυρνούσε» στη θέση του εμβρύου, με τα οστά να σπάζουν και τις αρθρώσεις να εξαρθρώνονται. Άλλοι ιστορικοί αναφέρουν ότι η συμπίεση του σώματος με αυτόν τον τρόπο για παρατεταμένο χρονικό διάστημα προκαλούσε «εκροή αίματος από τη μύτη και τα αυτιά», κάτι που το καθιστούσε μια εξαιρετικά βάναυση εμπειρία.
Λέγεται ότι οι βασανιστές άφηναν το θύμα παγιδευμένο για μέρες, συνεχίζοντας να σφίγγουν τις βίδες ανά διαστήματα. Όπως καταλαβαίνετε, πολλοί άνθρωποι που βασανίζονταν με την υποψία διάπραξης εγκλημάτων συχνά ομολογούσαν πράγματα που δεν είχαν κάνει απλώς για να τερματίσουν τον εφιάλτη – και ποιος να τους κατηγορήσει;
Η σπανιότητα της χρήσης της
Σύμφωνα με την Ομάδα Επιστημών Μουσείου, «χρησιμοποιείτο πολύ σπάνια» και αναφέρεται μόνο σύντομα σε έγγραφα από τον Πύργο του Λονδίνου.
«Υπάρχουν δύο εκθέματα στον Πύργο αυτή τη στιγμή και το ένα από αυτά είναι ένα αντίγραφο. Δεν είναι γνωστό πόσο συχνά χρησιμοποιούσαν τη συσκευή εκτός του Πύργου».
VIA: FoxReport.gr
