Λίγοι άνθρωποι προέβλεπαν την θριαμβευτική επιστροφή της DOOM το 2016. Η Bethesda δεν ήταν πρόθυμη να αναθεωρηθεί παιχνίδια πριν από την έναρξη. Το συντριπτικό συναίσθημα ήταν ότι το παιχνίδι δεν θα ήταν τόσο καλό όσο ήλπιζαν από την Doom, με τους προηγούμενους παίκτες beta για πολλούς παίκτες. Περιττό να πούμε ότι η Doom ήταν μεγάλη, η Doom Eternal, την οποία επανεξέτασα, ήταν επίσης μεγάλη, και τώρα έχουμε Doom: The Dark Ages.
Ή, τουλάχιστον, θα έχουμε Doom: The Dark Ages. Πρόσφατα πήρα πρακτική εμπειρία με το πρώτο επίπεδο του παιχνιδιού και το πρώτο τμήμα του δεύτερου. Στη συνέχεια, τμήματα δύο μεταγενέστερων επιπέδων, πριν από ένα ακόμη αργότερα – ανοιχτό – επίπεδο, για ένα κομμάτι του χρόνου. Ουσιαστικά, το ID Software και η Bethesda ήθελαν εγώ και άλλοι στην εκδήλωση στη Φρανκφούρτη να έχουν μια αίσθηση για το τι θα προσφέρει το παιχνίδι και την ποικιλία του.
Τώρα, δουλεύω στη μνήμη εδώ, αλλά κάτι που δεν ήμουν ένας τεράστιος οπαδός του Doom Eternal, εκ των υστέρων, ήταν ότι είχε πάει αρκετά βαρύ σε ορισμένες περιοχές. Δεν είναι αρκετό που περίμενα έναν ιταλικό υδραυλικό να εμφανιστεί, αλλά ίσως ένα gecko ντυμένο σαν κατάσκοπος. Κάποιος στο λογισμικό ID πρέπει να έχει συμφωνήσει επειδή αυτό έχει τονιστεί σημαντικά, αν και η κατακόρυφη δεν είναι χαμένη από αυτό που έχω δει εδώ.
Όχι, το πρώτο επίπεδο που θα μπορούσα να παίξω αισθάνεται σαν Doom όπως το ξέρουμε. Οι χάρτες είναι μεγάλοι. Έχετε πολλά μυστικά για να βρείτε αν επιλέξετε, και μικρά κομμάτια εξερεύνησης μπορεί επίσης να σας καθαρίσει επιπλέον υγεία και πανοπλία. Αυτό είναι ανάμεσα στη μετακίνηση από μια αρένα, όπου σκοτώνετε ορδές εχθρών, στους διαδρόμους μεταξύ τους μέχρι να φτάσετε στην επόμενη αρένα. Μέχρι στιγμής, έτσι και η καταστροφή. Είναι αυτό που θα περίμενε κανείς και η αρχική μου εντύπωση είναι ότι φέρνει τη σφιχτή μάχη από την Doom Eternal στο πιο αυστηρό σχεδιασμό του Doom 2016.
Αυτό θα είναι μέχρι να εξερευνήσετε μερικά από τα νεότερα πράγματα στο Doom: The Dark Ages. Έτσι, για να το θέσω απλά, θα μπορούσα να παίξω μέρη, όχι όλα, δύο διαφορετικά επίπεδα. Εσείς ουσιαστικά οδηγείτε έναν Doom Guy Gundam στο πρώτο από αυτά τα δύο. Το δεύτερο, μπορείτε να πετάξετε ένα δράκο με φτερά και όπλα mecha. Τώρα, το Doomdam, όπως θα το ονομάσω τώρα, αισθάνεται αρκετά παρόμοια με άλλα επίπεδα. Είναι απλά ότι είστε τώρα ένα μεγάλο μηχάνημα. Μπορείτε να χτυπήσετε την κόλαση από τους Τιτάνες, μερικές φορές πυροβολείτε τους, και υπάρχει μια αίσθηση κλίμακας λόγω της γύρω μάχες. Δεν ξέρω πόσο επιθετική θα αισθανθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά προσέφερε κάτι διαφορετικό, ενώ εξακολουθεί να αισθάνεται σαν τη μοίρα που γνωρίζουμε.
Ο δράκος, ωστόσο, δεν είμαι εξ ολοκλήρου που πωλείται. Τώρα, όταν παίρνω περισσότερο χρόνο με αυτό, θα μπορούσα να εκτοξευθώ από το νερό – πρέπει να θυμόμαστε ότι έπαιξα μέρος ενός επιπέδου. Η αρχική βιασύνη της ζουμ από ένα σύστημα σπηλαίων στο πίσω μέρος ενός δράκου είναι αρκετά εντυπωσιακή. Ιδιαίτερα έτσι, όταν βλέπετε το επίπεδο καταστροφής που συμβαίνει, θα είστε εκεί, αγωνίζεστε από τα γιγαντιαία κόλλα και η αίσθηση της κλίμακας είναι ενθουσιώδης, ακόμα και με την πρώτη ματιά.
Αυτό δεν είναι μια περίπτωση πιο τεχνητών διαδρόμων που μετακινούνται από το πλοίο σε πλοίο. Θα πετάξετε και υπάρχουν επιπλέον πράγματα για να νικήσετε και τα μονοπάτια για να βρείτε πριν αποδυναμώσετε την άμυνα ενός πλοίου αρκετά για να προσγειωθείτε σε αυτό και να αντιμετωπίσετε το τελικό χτύπημα. Φυσικά, το τελευταίο μέρος γίνεται με τα πόδια, και πηγαίνετε γύρω από περιοχές μεγαλύτερες από το πλοίο καθώς έχει καταρρεύσει στην πόλη κάτω. Όλα αυτά ήταν καλά. Δεν ήμουν ενθουσιασμένος από τον αγώνα στον ίδιο τον δράκο, αν και μόνο επειδή, όταν κλειδώθηκε, οι έλεγχοι αισθάνθηκαν λίγο άκαμπτο. Είναι μια περιοχή που ανυπομονώ να εξερευνήσω περισσότερα.
Είναι κατανοητό ότι το λογισμικό ID γνώριζε το Doom: οι σκοτεινές ηλικίες θα λάμπουν σε μια μεταγενέστερη περιοχή που μας είχαν παίξει, δίνοντάς μας μια ώρα για να κάνουμε ό, τι θέλαμε. Αυτό το τεράστιο πεδίο μάχης ήταν πολύ πιο ανοιχτό από αυτό που γενικά παίρνετε σε έναν τίτλο DOOM. Ορισμένες παγίδες παρέμειναν, στο ότι έχετε αρένες για να συναντήσετε και τα φορτία των μυστικών για να βρείτε μέσω κάποιας εξερεύνησης, αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκε περιορισμένος από τους συνηθισμένους διαδρόμους που περιμένετε. Παρόλο που εξακολουθεί να οδηγείται, προσέφερε μια ανοιχτή αίσθηση, όπου θα μπορούσατε ίσως να βρεθείτε σε αντίθεση σε μια περιοχή, να αποφασίσετε να αντιμετωπίσετε κάπου αλλού και πίσω πριν επιστρέψετε.
Συνδυάστε αυτήν την πιο ανοιχτή προσέγγιση με την εξαιρετική γρήγορη μάχη από την Doom Eternal, όπου θα τελειώσετε τους εχθρούς για να έχετε επιπλέον ζωή και πυρομαχικά να πέσουν από το σώμα τους, τα combos και τις καλά χρονομετρημένες επιθέσεις που ανταμείβονται με περισσότερα για να σας κρατήσουν και έχετε μια συνταγή για το μεγαλείο. Είναι ακόμα καλύτερο να χρησιμοποιείτε νέα όπλα, όπως το The Shield Saw, σε έναν ευχάριστο συνδυασμό επιθέσεων που σας κάνει να αισθανθείτε σαν το Doom Slayer στο Overdrive.
Είμαι επίσης ενθουσιασμένος από την αφήγηση της μοίρας: The Dark Ages. Πρόκειται για έναν εξ ολοκλήρου τίτλο με επίκεντρο έναν παίκτη και είμαι όλοι στο σκάφος με αυτό. Έχω μηδενικό ενδιαφέρον για το multiplayer. Όποιος με ξέρει ξέρει ότι ο χρόνος μου σε αυτόν τον πλανήτη ήταν ένας για να εξασφαλίσει ότι οι άνθρωποι κρατούν όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη διασκέδαση μου. Αυτή η εστίαση στον ενιαίο παίκτη σημαίνει επίσης ότι οι πόροι δεν έχουν εκτραπεί και δεν υπάρχει ανάγκη να αρχίσουν να εξισορροπούν τα όπλα, τα όπλα Melee ή οποιαδήποτε άλλη ανοησία για το πώς εργάζονται γύρω από άλλους ανθρώπους. Όχι, πρόκειται για τον φονιά Doom, τον χρόνο του πριν από την Doom, και τον μεσαιωνικό κόσμο από τον οποίο ήρθε.
DOOM: Οι σκοτεινές ηλικίες θα κυκλοφορήσουν στις 13 Μαΐου 2025, αν αγοράσετε την Premium Edition ή στις 15 Μαΐου αν δεν το κάνετε. Περιττό να πω, μετά την έντονη επιτυχία τόσο του Doom 2016 όσο και του Doom Eternal, και τι ήταν ένας πολύ διασκεδαστικός χρόνος που είχα με το παιχνίδι στη Φρανκφούρτη, ανυπομονώ να Doom: The Dark Ages.
VIA: wccftech.com
