Παραδώστε με κάθε αναθεώρηση του κόστους

Όταν άκουσα για πρώτη φορά την παράδοση με κάθε κόστος, ήταν μέσω του Steam Next Fest Buzz από νωρίτερα το χρόνο. Δεν το έβλεπα πολύ, δεν έβλεπα ούτε καν το demo εκείνη τη στιγμή, γιατί ήμουν απασχολημένος με ένα σωρό άλλα παιχνίδια του Steam Next Fest. Αλλά συνέχισα να το βλέπω να εμφανίζεται στις λίστες που θα διάβασα τα επόμενα demos fest για να το ελέγξω. Φαινόταν ενδιαφέρον και σαν να ήταν ένα διασκεδαστικό και αστείο παιχνίδι για να παίξει για λίγες ώρες.

Αυτή η συνοπτική γνώση γι ‘αυτό με έκανε να πηδήσω στην ευκαιρία να το αναθεωρήσω και τώρα που το έχω παίξει σε όλη τη διαδρομή, χαίρομαι που ήξερα δίπλα σε τίποτα γι’ αυτό πριν πάω μέσα.

Αλλά αυτά τα καλά μέρη δεν διαρκούν και από τη στιγμή που οι πιστώσεις έτρεξαν, έμεινα ελπίζοντας ότι η παράδοση με κάθε κόστος δεν είχε προσπαθήσει να κάνει όσα έκανε και αντ ‘αυτού έμεινε πιο κοντά στο έδαφος ως ένα τρελό παιχνίδι παράδοσης.

Η παραδοχή με κάθε κόστος ξεκινά ως μια μικρή ιστορία για τον Winston Green, ένα νεαρό μηχανικό θαύμα που έπεσε σε κάποιο μυστηριώδες πρόβλημα που τον προσγειώθηκε σε μια νησιωτική πόλη, που ζει σε ένα μοτέλ όπου πρόκειται να εκδιωχθεί, αγωνιζόταν να βρει δουλειά όπως όλοι οι άλλοι στο νησί Monique μετά από ένα έργο που συνδέει το νησί με το Big City έσπασε την τοπική οικονομία.

Μια ραδιοφωνική διαφήμιση σας έχει σπεύσει σε μια τοπική εταιρεία παράδοσης για μια δουλειά, και είναι εδώ όπου πρώτα βιώνετε το … ενοχλητικό, τουλάχιστον, οδήγησε τους ελέγχους. Από τη μία πλευρά, το καταλαβαίνω. Η οδήγηση υποτίθεται ότι είναι ενοχλητική σε κάποιο βαθμό και αυτό είναι μέρος της κωμωδίας που προέρχεται από το είδος των παραδόσεων που κάνετε στις δύο πρώτες πράξεις του παιχνιδιού.

Η παρεμποδισμένη ισομετρική άποψη, αυτό που συχνά αισθάνθηκε σαν πάρα πολλοί πόλεις που περπατούν γύρω και τα αυτοκίνητα στο δρόμο, οι εκατοντάδες αντικειμένων και περιβαλλοντικών κινδύνων, προορίζονται να ανεβάσουν το ante όταν προσπαθείτε να παραδώσετε μια βόμβα χωρίς να εκραγεί στο δρόμο σας προς το σπίτι του.

Παίρνω ό, τι οι προγραμματιστές μακριά παιχνίδια προσπαθεί να κάνει. Αλλά η περίοδος χάριτος που προσέφερε η κατανόησή μου τελείωσε πολύ πριν από την παράδοση με κάθε κόστος. Πέρασα τις περισσότερες από τις εννέα ώρες μου, ολοκληρώνοντας την ιστορία απογοητευμένη στην καλύτερη περίπτωση και γελώντας με ήπια ενόχληση στη χειρότερη περίπτωση όταν ήρθε στον πυρήνα του παιχνιδιού.

Αυτά τα «καλύτερα» μέρη ήρθαν νωρίς στις εννέα ώρες μου, όταν πήγαινα από την παράδοση στην παράδοση, βλέποντας τα πονταρίσματα να μεγαλώνουν με νέους και κωμικούς τρόπους. Ήμουν επίσης όλο και πιο ενθουσιασμένος από το πώς εξελίχθηκε η ιστορία. Ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, δεν ήταν ποτέ τόσο κινηματογραφικό και δραματικό όσο προσπαθούσε σαφώς, αλλά η φωνή που ενεργούσε και γράφει είχε τις στιγμές τους που με έκανε να θέλω να μάθω τι συνέβη στη συνέχεια.

Εκτίμησα επίσης τους χαρακτήρες γύρω από το Winston στην αρχή, όπως ο Norman, ο Johnny και ο Harald. Ακόμη και ο Donovan και ο Bertha, ως ανταγωνιστές, είχαν δυνατότητες στα μάτια μου όταν νωρίς στο ταξίδι μου με την παράδοση με κάθε κόστος. Πάρα πολύ κακό δεν προήλθε ποτέ από αυτό το δυναμικό. Θα κρατήσω τις λεπτομέρειες της ιστορίας για να μην καταστρέψω την εμπειρία όποιος θέλει να παίξει το παιχνίδι σε πιστώσεις, αλλά η κατώτατη γραμμή είναι ότι η ιστορία δεν πηγαίνει πουθενά.

Είναι μια μεγάλη εγκατάσταση και δεν υπάρχει συνέχεια, με ένα τέλος που αισθάνεται τόσο αποσυνδεδεμένο από αυτό που το παιχνίδι αρχίζει ως. Ειλικρινά, θα έλεγα το όλο θέμα, αλλά παρέλειψα πέρα ​​από αυτό και πήγα μέχρι να ανακουφίσει ότι το παιχνίδι τελείωσε και εγώ ότι μόλις αυτή η αναθεώρηση πηγαίνει ζωντανή, δεν θα έπρεπε να σκεφτώ να παραδώσω ξανά με κάθε κόστος.

Η ιστορία δεν σκοντάφτει μόνο επειδή είναι υποτιμημένη, όμως. Ήταν συχνά αδύνατο να ληφθεί σοβαρά υπόψη οποιαδήποτε από τις σκηνές, επειδή ο τρόπος με τον οποίο οι χαρακτήρες κινούνται και μιλούν σε κοψίματα φαινόταν απαίσια και πάλι αποσυνδεδεμένοι. Η κάμερα θα ήταν κοντά σε ένα πρόσωπο χαρακτήρων, σχεδόν σαν να σιγουρευτείτε ότι παρακολουθήσατε πώς οι χαρακτήρες το στόμα κινήθηκε εντελώς με λάθος τρόπο για τις λέξεις που λένε και ότι τίποτα δεν φαινόταν συγχρονισμένο.

Όταν συμβαίνει μία ή δύο φορές, αισθάνεται σαν σφάλμα. Όταν συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σκηνή, αρχίζει να αισθάνεται σαν κάτι που η ομάδα είτε δεν το γνώριζε, είτε πιθανότατα το έκαναν και δεν είχε χρόνο να το διορθώσει, έτσι έμεινε ημιτελής. Ποιο είναι το αίσθημα που έλαβα όταν χτύπησα τις πιστώσεις. Αυτό τόσο πολύ για την παράδοση με κάθε κόστος ήταν ημιτελές.

Αυτό το ατελείωτο συναίσθημα επίσης δεν έφυγε με το άλλο μισό για το πώς λέγεται η ιστορία, μέσω των καταχωρήσεων περιοδικών του Winston για κάθε κεφάλαιο. Το άλμα στο μενού, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με γεγονότα που δεν απεικονίζονται στο παιχνίδι, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυστυχώς πολύ πιο ενδιαφέροντα από τα γεγονότα που κατέληξαν να απεικονίζονται μέσω κοψίματος ή παιχνιδιού.

Σαν να ήταν αυτές οι στιγμές που έμειναν στο πάτωμα της αίθουσας κοπής που τα παιχνίδια μακριά ήθελαν να συμπεριλάβουν, αφού ήταν αφηγηματικά σημαντικά, αλλά δεν ταιριάζουν στο χρονοδιάγραμμα παραγωγής που είχε το στούντιο. Και πάλι, αισθάνθηκα σαν να έπαιζα μια κομμένη, ημιτελή και κακή έκδοση ενός πληρέστερου, καλύτερου παιχνιδιού.

Εκτός από μια περιοχή του παιχνιδιού, και αυτή είναι η ρύθμιση. Η εξερεύνηση του St. Monique, του Shellington και του New Reed αισθάνθηκε σαν να παίξει σε τρία τεράστια Diorama’s με διαφορετικά είδη πόλεων και πόλεων. Όπως όλοι όσοι θα περάσετε στο δρόμο ήταν ένα μικρό πλαστικό ή ξύλινο παιχνίδι που είχε έρθει στη ζωή και οδηγείτε γύρω και σπάζοντας κάθε περιοχή όπως ένα παιδί, αν τους δόθηκε ελεύθερη επανένταξη στη μαζική μινιατούρα πόλη, ο γονέας τους είχε σχολαστικά κατασκευαστεί.

Κάθε τοποθεσία είναι εξαιρετικά λεπτομερής και ενώ δεν μου άρεσε να έχω την οθόνη να πάει στο μαύρο με μια κάρτα τίτλου για κάθε φορά που βγείτε και εισάγετε διαφορετικά μέρη του χάρτη ή το εσωτερικό των λίγων κτιρίων που μπορείτε να εισέλθετε, αυτό που με πήρε ότι θα ήθελα να συναντηθώ με μια φωτεινή, λεπτομερή και γοητευτική περιοχή για να προκαλέσει το χάος.

Η ρύθμιση και το οπτικό στυλ είναι τόσο καλό, στην πραγματικότητα, ότι θα μπορούσα να συγχωρήσω τις αδυναμίες της ιστορίας πολύ περισσότερο αν το gameplay αξίζει να κολλήσει. Δυστυχώς, ποτέ δεν εξελίσσεται με νόημα, τόσο στις κύριες όσο και στις πλευρικές αποστολές, οι τελευταίες από τις οποίες είναι σχεδόν απογοητευτικά ασήμαντες, καθώς μερικοί από αυτούς σας έχουν εντοπίσει άλλα αυτοκίνητα που μπορείτε να κάνετε βασικά τίποτα.

Είναι επίσης ένα αρκετά τεράστιο χάσμα που, σε ένα παιχνίδι όπου ενθαρρύνεστε να οδηγείτε μέσα από τα κτίρια, δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ελεύθερα τα gadgets που μπορείτε να κολλήσετε στο φορτηγό της εταιρείας σας για να προκαλέσετε ακόμα μεγαλύτερη ζημιά κατά την οδήγηση μέσω κτιρίων ή τρομοκρατώντας την πόλη.

https://www.youtube.com/watch?v=HB2AVD8QCYS

Τελικά, είμαι απογοητευμένος που έχω να πω ότι δεν θα συνιστούσα να παραδώσει με κάθε κόστος. Είναι ένα παιχνίδι που προσπαθεί να κάνει πάρα πολύ, και επειδή αποτυγχάνει σε τόσα πολλά από αυτά που προσπαθεί, σβούν την εμπειρία των πραγμάτων που έκανε πολύ καλά όταν αρχίζετε να παίζετε για πρώτη φορά.

Έκδοση PS5 δοκιμάστηκε. Κωδικός αναθεώρησης που παρέχεται από τον εκδότη.

5.5

Βαθμολογία WCCFTECH

Παράδοση με κάθε κόστος