Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, τα ανθοφόρα φυτά (αγγειόσπερμα) μετέβαλαν τα οικοσυστήματα του εδάφους, κάνοντάς τα πιο ποικιλόμορφα.
Αν και ήταν γνωστό ότι τα θηλαστικά που ζούσαν στα δέντρα αντιμετώπισαν προκλήσεις μετά την πρόσκρουση του αστεροειδούς, που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους, δεν ήταν σαφές αν τα θηλαστικά προσαρμόστηκαν μεταβαίνοντας σε μια πιο εδαφική ζωή. Προγενέστερες έρευνες αναλύουν κυρίως πλήρεις σκελετούς για να μελετήσουν τον τρόπο κίνησης των αρχαίων θηλαστικών.
Μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αποκαλύπτει προσαρμογές πριν από την καταστροφή των δεινοσαύρων
Μια πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ αποκαλύπτει ότι πολλά θηλαστικά είχαν αρχίσει να προσαρμόζονται σε μια ζωή στο έδαφος πολύ πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς.
Αναλύοντας μικρά οστά, μια προσέγγιση που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ για την μελέτη ολόκληρων κοινοτήτων, οι ερευνητές εξέτασαν απολιθώματα από μουσεία στη Νέα Υόρκη, την Καλιφόρνια και το Κάλγκαρι. Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι υπήρξε σημαντική μετάβαση σε μια ζωή στο έδαφος αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν από τη μαζική εξαφάνιση που σήμανε το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων.
Μικρά απολιθώματα οστών και οι αλλαγές στη συμπεριφορά
Οι ερευνητές εξέτασαν μικρά απολιθωμένα οστά από θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των μαρσιποφόρων και των πλακεντιακών θηλαστικών στη Δυτική και Βόρεια Αμερική. Αυτά τα οστά, που παρέχουν ενδείξεις για τα μοτίβα κίνησης, έδειξαν στοιχεία προσαρμογής στη ζωή στο έδαφος. Συγκρίνοντας τις δομές αυτών των οστών με τα σύγχρονα θηλαστικά, οι επιστήμονες αναγνώρισαν αλλαγές στη συμπεριφορά προς μια εδαφική ζωή.
Η επικεφαλής συγγραφέας, καθηγήτρια Christine Janis από την Σχολή Γης του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, δήλωσε:
«Το φυτικό περιβάλλον ήταν πιο σημαντικό για την πορεία της εξελικτικής ιστορίας των θηλαστικών στην Κρητιδική περίοδο από οποιαδήποτε επιρροή από τους δεινοσαύρους».
Αναλύσεις οστών και ευρήματα για τη ζωή των θηλαστικών
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε θραύσματα οστικών αρθρώσεων από θηλαστικά «Theria», συμπεριλαμβανομένων μαρσιποφόρων και πλακουντοφόρων. Τα θραύσματα αυτά παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες για την κίνηση των θηλαστικών. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή δεν εφαρμόστηκε σε πιο πρωτόγονα θηλαστικά, όπως τα multituberculata, τα οποία ήταν διαδεδομένα εκείνη την εποχή, καθώς τα οστά τους διέφεραν σημαντικά από εκείνα των θηλαστικών «Theria» .
Η καθηγήτρια Janis πρόσθεσε:
«Γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι οι επιφάνειες των αρθρώσεων των μακρών οστών των θηλαστικών μπορούν να μας παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο κίνησής τους, αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η πρώτη μελέτη που χρησιμοποιεί τόσο μικρά οστά για να μελετήσει τις αλλαγές μέσα σε μια κοινότητα και όχι μόνο σε μεμονωμένα είδη».
Η έρευνα αυτή ρίχνει φως στο πώς τα προϊστορικά θηλαστικά προσαρμόστηκαν στις περιβαλλοντικές αλλαγές. Αποκαλύπτει σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά και τις προτιμήσεις των ενδιαιτημάτων, αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς που άλλαξε τα οικοσυστήματα της Γης.
VIA: FoxReport.gr
