Υπάρχουν πέντε εποχές, γνωστές ως «Τα Γένη των Ανθρώπων», κατά τις οποίες η ανθρωπότητα φτάνει στην ακμή της και στη συνέχεια φτάνει στο τέλος της, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Ο Ησίοδος, ο αρχαίος Έλληνας ποιητής, αποτελεί την πιο σημαντική πηγή πληροφοριών για τα «Γένη των Ανθρώπων».
Στο ποίημά του με τίτλο «Έργα και Ημέραι», ο ποιητής, που θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς πρώιμους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς μαζί με τον Όμηρο, περιγράφει τις πέντε περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.
Το «Έργα και Ημέραι» γράφτηκε γύρω στο 700 π.Χ. και λειτουργεί τόσο ως μάθημα ζωής για αγρότες και γεωργία, όσο και ως μυθολογική πηγή για την ιστορία του Προμηθέα και της Πανδώρας, καθώς και για τον Μύθο των Πέντε Εποχών του Ανθρώπου.
Το ποίημα θεωρείται σήμερα σημαντική πηγή πληροφοριών για τον γεωργικό τρόπο ζωής των Ελλήνων εκείνης της εποχής, καθώς και για κάποιες από τις ηθικές αξίες που τηρούσε η κοινωνία, αφού ο Ησίοδος προσφέρει συμβουλές για το πώς να ζει κανείς σωστά.
Ο Ησίοδος περιγράφει τις πέντε εποχές της ανθρωπότητας: τη Χρυσή, την Αργυρή, τη Χάλκινη, την Ηρωική και τη Σιδερένια Εποχή. Οι περίοδοι αυτές περιγράφουν την πορεία της ανθρωπότητας μέσα από το πρίσμα της ελληνικής μυθολογίας.
Όλες οι εποχές, εκτός από μία, έχουν ονόματα μετάλλων. Τα μέταλλα αυτά μειώνονται σε αξία με την πάροδο του χρόνου, αλλά αυξάνονται σε σκληρότητα και ανθεκτικότητα.
Η Χρυσή Εποχή
Η Χρυσή Εποχή περιλαμβάνει την εποχή κατά την οποία βασίλευε ο Κρόνος, ο νεότερος Τιτάνας και πατέρας του Δία, στον Όλυμπο. Κατά την περίοδο αυτή, η «χρυσή» φυλή των ανθρώπων, που δεν ήταν στην πραγματικότητα χρυσοί αλλά εξαιρετικά ευγενείς, δημιουργήθηκε από τους αθάνατους του Ολύμπου και τους επετράπη να ζουν ανάμεσα στους θεούς.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι άνθρωποι ζούσαν μέχρι πολύ μεγάλη ηλικία και δεν χρειαζόταν να εργάζονται ή να κοπιάζουν για φαγητό και άνεση, αφού όλα τους παρέχονταν από τους θεούς. Όταν πέθαιναν, ο Ησίοδος λέει πως οι ψυχές των χρυσών ανθρώπων συνέχιζαν να ζουν ως «φύλακες» της ανθρωπότητας, κάτι που επιβεβαιώνει και ο Πλάτων στον «Κρατύλο», όπου περιγράφει αυτούς τους φύλακες ως προστάτες των θνητών.
Η Αργυρή Εποχή
Η Αργυρή Εποχή αναφέρεται στην περίοδο μετά την πτώση του Κρόνου και τη βασιλεία του γιου του Δία στους θεούς. Κατά την περίοδο αυτή, η ανθρωπότητα άρχισε να παρακμάζει από την κορυφή που είχε φτάσει κατά τη Χρυσή Εποχή. Οι άνθρωποι, που έφταναν την ηλικία των 100 ετών, σταμάτησαν να λατρεύουν τους Ολύμπιους θεούς και πολεμούσαν συνεχώς μεταξύ τους. Αηδιασμένος από τη συμπεριφορά τους, ο Δίας τελικά τους κατέστρεψε όλους.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, αν και αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο ευγενείς όσο οι προκάτοχοί τους, οι ψυχές τους εξακολουθούσαν να ζουν στον Κάτω Κόσμο ως «ευλογημένα πνεύματα».
Η Χάλκινη Εποχή
Κατά την επόμενη περίοδο, τη Χάλκινη Εποχή, οι άνθρωποι ήταν πολεμοχαρείς και συνεπώς έγιναν εξαιρετικά σκληροί. Μετά την καταστροφή των ανθρώπων της Αργυρής Εποχής, ο Δίας δημιούργησε τους ανθρώπους της Χάλκινης Εποχής από την τέφρα.
Όλα τους τα αγαθά, συμπεριλαμβανομένων των εργαλείων, των όπλων και ακόμη και των σπιτιών τους, ήταν φτιαγμένα από χαλκό και αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονταν διαρκώς σε πόλεμο.
Αυτή η βία οδήγησε στον αφανισμό τους, καθώς εξολόθρευσαν ο ένας τον άλλον στη μάχη. Οι ψυχές τους λέγεται πως κατοικούν στο «σκοτεινό σπίτι του Άδη». Οτιδήποτε απέμεινε εξαφανίστηκε με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, όταν ο Δίας αποφάσισε να πλημμυρίσει τη γη και επέλεξε τον Δευκαλίωνα και τη γυναίκα του Πύρρα ως τους μοναδικούς επιζώντες.
Το ζευγάρι κατασκεύασε μια κιβωτό και τελικά επαναπλήθυνε τη γη ρίχνοντας πίσω τους «τα κόκαλα της μητέρας τους», τα οποία θεώρησαν σωστά ότι αναφέρονταν στις πέτρες και τη μητέρα Γη. Οι πέτρες που έριξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άντρες, ενώ αυτές που έριξε η Πύρρα έγιναν γυναίκες.
Η Ηρωική Εποχή
Η επόμενη εποχή, η Ηρωική Εποχή, είναι η μόνη που δεν πήρε το όνομά της από μέταλλο και είναι η μοναδική περίοδος που περιγράφεται ως βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, οι πιο διάσημοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας έζησαν, όπως ο Ιάσονας, ο Περσέας, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, η Αντιγόνη και ο Θησέας, μεταξύ άλλων. Η περίοδος εκτείνεται από την άφιξη των Ελλήνων στη Θεσσαλία έως το τέλος του Τρωικού Πολέμου.
Ο Ησίοδος ισχυρίζεται ότι αυτή η φυλή ανθρώπων πήγε στα Ηλύσια Πεδία, όπου πήγαιναν μόνο οι ευγενείς και ηρωικοί μετά τον θάνατό τους.
Η Σιδερένια Εποχή
Κατά την εποχή του Ησιόδου, δηλαδή τη Σιδερένια Εποχή, η ανθρωπότητα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να επιβιώσει. Οι άνθρωποι ζουν σε μια περίοδο μεγάλης δυστυχίας, κατά την οποία έχουν ξεχάσει τους θεούς και τις κοινωνικές συμβάσεις, όπως η ιερή σχέση ανάμεσα στον ξένο και τον οικοδεσπότη, οι οποίες έχουν πια παραμεληθεί.
Ο Ησίοδος περιγράφει με μελαγχολικό τρόπο τη δική του εποχή, κατά την οποία δεν υπάρχει «καμία βοήθεια απέναντι στο κακό» και οι θεοί δεν πρόκειται να βοηθήσουν την ανθρωπότητα σε περίπτωση καταστροφής. Πρόκειται ουσιαστικά για την φαντασιακή εκδοχή του τέλους του κόσμου από την πλευρά του Έλληνα ποιητή.
Η ρωμαϊκή εκδοχή του Οβίδιου
Η περιγραφή του Ησίοδου για την ιστορία και την εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής υπήρξε εξαιρετικά επιδραστική στην αρχαιότητα. Ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, που έζησε από το 43 π.Χ. έως περίπου το 16 ή 17 μ.Χ., επανερμήνευσε αργότερα τις Πέντε Εποχές του Ανθρώπου, αλλά τις μείωσε σε τέσσερις.
Στο έργο του «Μεταμορφώσεις», που περιγράφει μια σειρά από μύθους μεταμόρφωσης και εξέλιξης, ο Οβίδιος περιγράφει τέσσερις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας και παραλείπει την Ηρωική Εποχή που περιλαμβάνεται στο έργο του Ησίοδου.
Όπως και ο Ησίοδος, ο Οβίδιος θεωρεί τη Χρυσή Εποχή ως την κορυφή της ανθρωπότητας, κατά την οποία κυριαρχούσαν η ειρήνη και η δικαιοσύνη και οι άνθρωποι δεν πολεμούσαν αλλά φρόντιζαν τη γη.
Στην Αργυρή Εποχή, ο Δίας δημιούργησε τις εποχές και η ανθρωπότητα ανέπτυξε πιο σύνθετες αγροτικές γνώσεις και άρχισε να μαθαίνει για την τέχνη και την αρχιτεκτονική.
Όπως και στο έργο του Ησίοδου, οι άνθρωποι κατά τη Χάλκινη Εποχή ήταν πολεμοχαρείς και μάχονταν διαρκώς μεταξύ τους. Σε αντίθεση, ωστόσο, με το ελληνικό έργο, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να λατρεύουν τους θεούς.
Στη Σιδερένια Εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι κατέκτησαν πολλές τέχνες και μεθόδους εξερεύνησης, χάθηκαν βασικές ηθικές αξίες, όπως η ειλικρίνεια και η πίστη.
VIA: FoxReport.gr
