Αυτή η συνέντευξη περιέχει spoilers για την πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν, καθώς και για τα παιχνίδια του “The Last of Us”.
Το “The Last of Us” του HBO έθεσε ως στόχο να παίξει με το canon στην πρώτη σεζόν της σειράς. Άφησαν πίσω τους spores για τα tendrils, και παρέδωσαν αυτό που ήταν πιθανώς το καλύτερο επεισόδιο της τηλεόρασης το 2023, δίνοντας στους Bill και Frank την ιστορία που τους άξιζε. Αν και υπάρχει το καθαρά οπαδικό επιχείρημα ότι ορισμένοι θαυμαστές είναι εδώ μόνο για να δουν αυτό που αγάπησαν στο παιχνίδι, οι δημιουργοί της σειράς, Craig Mazin και Neil Druckmann, λένε στο IGN ότι όταν προσαρμόζεις κάτι σε ένα διαφορετικό μέσο, είναι επιτακτικό να λάβεις υπόψη αυτό το μέσο καθώς και το πηγαίο υλικό. Όπως επισημαίνουν, τα παιχνίδια και η τηλεόραση έχουν πολύ διαφορετικά στυλ όσον αφορά την αφήγηση ιστοριών.
“Αν προσπαθούμε απλώς να το αντιγράψουμε, θα πρέπει να αναρωτηθείτε γιατί το κάνουμε καν;” αναρωτιέται ο Druckmann κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας.
Είναι ο Joel το σημείο όπου αυτή η πίστη στο canon γίνεται δύσκολη. Στην πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν, βλέπουμε ότι η σχέση μεταξύ του Joel (Pedro Pascal) και της Ellie (Bella Ramsey) είναι πιο τεταμένη από ποτέ. Ο πρώτος θέλει απλώς να την κρατήσει ασφαλή, ενώ η δεύτερη έχει βαρεθεί να προστατεύεται και θέλει απλώς να είναι έφηβη και να κάνει εφηβικά πράγματα (δηλαδή: να είναι κάπως αγενής με τον ανάδοχο γονέα της). Αλλά είναι η εισαγωγή της Abby της Kaitlyn Dever που προμηνύει προβλήματα για τον Joel.
Οι παίκτες του “The Last of Us” είναι περισσότερο από εξοικειωμένοι με τη μοίρα του Joel. Είναι δύσκολο να δημιουργήσεις εκπλήξεις σε υλικό που οι θαυμαστές γνωρίζουν τόσο καλά. Πώς παίρνεις αυτή την υποτιθέμενη βεβαιότητα ότι ο Joel δεν θα επιβιώσει και την χρησιμοποιείς για να εξυπηρετήσεις την τρέχουσα ιστορία που λες;
“Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να διατηρήσουμε τις πτυχές του canon που θα αποκαλούσα στηρικτικούς τοίχους”, εξηγεί ο Mazin. “Πρέπει να έχεις την Ellie σε εκείνο το δωμάτιο να λέει στον Joel, ‘Θα φοβόμουν μόνο περισσότερο’. Το χρειάζεσαι αυτό. … Πρέπει ο Joel να φέρει την Ellie σε εκείνη την διαστημική κάψουλα; Ναι. Πρέπει να συμβεί”.
Το θέμα είναι ότι ο Joel παίζεται αρκετά διαφορετικά στη σειρά από ό,τι στο παιχνίδι. Οι ίδιοι σημαντικοί ρυθμοί παραμένουν: έσφαξε μερικούς ανθρώπους για να προστατεύσει την Ellie, και είναι γενικά γνωστός ως ένας σωστός μπάσταρδος για όποιον δεν είναι κοντά του. Αλλά ακόμη και η φύση της σφαγής στο νοσοκομείο αλλάζει όταν αλλάζεις ορισμένες πτυχές του canon, όπως η αλλαγή από spores σε tendrils, οι Fireflies να απεικονίζονται ως γενικά ανίκανοι πέρα από την Marlene (Merle Dandridge), κ.λπ.
Αυτές οι αλλαγές έκαναν την δύσκολη ερώτηση του αν ο Joel έκανε τη σωστή επιλογή να σώσει την Ellie πιο ξεκάθαρη, με τον Druckmann να παραδέχεται ακόμη και “Πιστεύω ότι ο Joel είχε δίκιο”. Στο παιχνίδι, φαινόταν σαν λάθος επιλογή, αλλά καταλάβαινες γιατί το έκανε. Στη σειρά, αυτή η συμπάθεια για την απόφασή του παραμένει, αλλά ενισχύεται από το γεγονός ότι, με βάση αυτά που είδε το τηλεοπτικό κοινό, ο Joel είχε δίκιο να κάνει αυτό που έκανε. Το πρόβλημα είναι ότι οι σωστές αποφάσεις στο τέλος του κόσμου συχνά σημαίνουν ότι πληγώνεις κάποιον άλλο. Για τον Joel, αυτός ο κάποιος άλλος είναι η Abby, της οποίας ο πατέρας ήταν ο χειρουργός που προοριζόταν να πειραματιστεί στην Ellie για να εξαγάγει από τον εγκέφαλό της μια θεραπεία για τη μόλυνση από τον cordyceps. Πήρε μια σφαίρα στο μέτωπο για τις προσπάθειές του, και η κόρη του είναι, όπως θα περίμενε κανείς, αρκετά εξοργισμένη.
Συναντάμε την Abby περαστικά στην πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν, αλλά γνωρίζουμε ότι με την εισαγωγή της έρχεται η πολύ πραγματική πιθανότητα ότι ο Joel δεν θα δει το τέλος της. Στο παιχνίδι, δολοφονείται πολύ συγκεκριμένα, ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου από την Abby που κρατάει ένα μπαστούνι του γκολφ.
“Δεν κολλάμε πολύ στην ιδέα της ιστορίας ως θρησκεία”, λέει ο Mazin σχετικά με το canon. “Προσπαθούμε απλώς να κάνουμε την καλύτερη σειρά, αλλά το κάνουμε με, νομίζω, τεράστιο σεβασμό για τις πτυχές του παιχνιδιού που λειτουργούν τόσο καλά. Διαφορετικά, ειλικρινά, γιατί στο διάολο το κάνουμε;”
Υπάρχει επίσης το προηγούμενο που αναφέρθηκε από τους Bill (Nick Offerman) και Frank (Murray Bartlet), στο ότι παίρνεις ένα μέρος του canon και απλώς το μεταμορφώνεις ελαφρώς. Ο Mazin συνεχίζει να αναγνωρίζει ότι αυτές οι αλλαγές είναι αρκετά σημαντικές για τη δημιουργική διαδικασία, αποκαλώντας τις “αντανακλάσεις του canon”, αλλά ως τηλεθεατής, αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι η αφοσίωσή του να λέει την καλύτερη δυνατή ιστορία, ανεξάρτητα από το κόστος.
Είναι ο Druckmann που φτάνει στην καρδιά του ζητήματος όσον αφορά τη μεταχείριση του πηγαίου υλικού ως ευαγγελίου, σημειώνοντας “αν [αντιγράψουμε το παιχνίδι], θα είναι μια μικρότερη έκδοση του παιχνιδιού, επειδή δεν έχει διαδραστικότητα”.
Αν και μπορεί να είναι εύκολο να κοιτάξεις κάτι που αγαπάς και να ανησυχείς για μεγάλες αλλαγές σε αυτό, αυτές οι αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν σε εντελώς νέες εμπειρίες για τους θαυμαστές. Θα επιστρέψω στο παράδειγμα των Bill και Frank, επειδή είναι ένα από τα καλύτερα επεισόδια της τηλεόρασης την τελευταία δεκαετία. Ο Druckmann και ο Mazin γνωρίζουν πώς αυτές οι αλλαγές και οι νέες προσθήκες αναβαθμίζουν το έργο.
“Ορισμένες αλλαγές είναι απαραίτητες για την προσαρμογή αυτού. Κοιτάζουμε τα πάντα μπροστά μας και λέμε, είναι αυτό καλύτερο; Ή είναι αυτό καλύτερο ξανά για αυτό το είδος ιστορίας;” λέει ο Druckmann. “Αυτό δημιουργεί αυτές τις υπέροχες εκπλήξεις που, μερικές φορές, μου αρέσουν περισσότερο”.
Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του “The Last of Us” είναι διαθέσιμο για προβολή στο Vodafone TV.
VIA: ign.com
