Amerzone – The Explorer’s Legacy Review

Το μακρινό 1999, την τελευταία χρονιά που εφαρμόστηκε το σύστημα με τις δέσμες στις Πανελλήνιες εξετάσεις, κυκλοφόρησε ένα από τα σημαντικότερα Adventures της δεκαετίας του ΄90. Αρκετά περιοδικά εκείνης της εποχής είχαν στην πρώτη σελίδα τους το Amerzone της Microids, έναν τίτλο που αποτέλεσε το πρώτο δείγμα γραφής του Benoît Sokal στη βιομηχανία των video games. Δυστυχώς, ο καλοσυνάτος Βέλγος developer, που ήταν πάντα πρόθυμος να μιλήσει για το έργο του στο κοινό και στους δημοσιογράφους, αρκεί να ήξεραν Γαλλικά, μιας και ο ίδιος δεν μιλούσε την αγγλική γλώσσα, ήρθε πολύ αργά στη βιομηχανία του gaming (είχε ήδη πατήσει τα σαράντα όταν βγήκε το Amerzone) και έφυγε πολύ νωρίς από αυτήν, σε ηλικία 66 ετών. Είμαστε σίγουροι πώς αν ζούσε σήμερα για να δει το remake του πρώτου πνευματικού τέκνου του και προγόνου της σειράς Syberia θα ήταν πολύ περήφανος.

Η συναρπαστική περιπέτεια που θα βιώσετε στο Amerzone – The Explorer’s Legacy, σας βάζει στον ρόλο ενός νεαρού και άσημου Γάλλου δημοσιογράφου, ο οποίος καλείται από το περιοδικό που εργάζεται για να πάρει μια συνέντευξη από τον καθηγητή Alexandre Valembois. O καθηγητής που έχει εξοστρακιστεί από την επιστημονική κοινότητα, ζει σαν ερημίτης σε έναν φάρο στη Βρετάνη, και παραμένει εμμονικός για την Amerzone, μια νοτιοαμερικανική χώρα που επισκέφθηκε στη δεκαετία του ’30. Ο ήρωάς σας δεν προλαβαίνει καλά καλά να σταυρώσει δύο λέξεις με τον καθηγητή, καθώς λίγο μετά την συνάντησή σας ξεψυχά από βαθιά γεράματα στην καρέκλα του γραφείου του. Πριν πεθάνει όμως σας μιλά για ένα μυστηριώδες αυγό και σας παρακαλεί να ταξιδέψετε στην μακρινή χώρα της Νότιας Αμερικής για να το επιστρέψετε πίσω, εκεί όπου ανήκει.

Ο μεγάλος Γάλλος ηθοποιός Ζαν Γκαμπέν είχε κάποτε πει ότι τα τρία βασικά συστατικά που έπρεπε να υπάρχουν σε μια ταινία για να πετύχει είναι να έχει καλή ιστορία, καλή ιστορία και καλή ιστορία, υπογραμμίζοντας τη σημασία του σεναρίου και της αφήγησης σε μια κινηματογραφική παραγωγή. Ο Sokal φαίνεται να ενστερνίζεται απολύτως αυτή την άποψη, καθώς η ιστορία ήταν το άλφα και το ωμέγα στις δημιουργίες τους. Η ανάπτυξη κάθε τίτλου στον οποίο είχε εργαστεί ξεκινούσε πάντα από τη συγγραφή του σεναρίου, και η τεχνολογία ήταν απλά το μέσο που έδινε σάρκα και οστά στο καλλιτεχνικό όραμά του.

Το πρωτότυπο Amerzone μπορεί να διέθετε εντυπωσιακά γραφικά για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, όμως το σημαντικότερο προτέρημά του ήταν η ιστορία του. Η αφήγησή της οποίας μπορεί να συγκινήσει με τον ίδιο τρόπο, όπως έκανε το 1999, όσους παίκτες αποφασίσουν να ασχοληθούν με το εν λόγω remake. Η διαχρονική αυτή ιστορία αντηχεί ακόμη περισσότερο στα αυτιά στων ανθρώπων, που νιώθουν μια ακατανίκητη έλξη να εξερευνήσουν τον κόσμο, έστω και μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου ή μέσα από τις εικόνες που βλέπουν στην οθόνη τους, ή μέσω της φαντασίας τους. Όπως και ο Ιούλιος Βερν, ο Σοκάλ μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε σε μέρη που μπορεί να είναι αποκυήματα της φαντασίας τους, αλλά παραμένουν σε κάποιο βαθμό ριζωμένα στην πραγματικότητα.

Στο μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειάς σας εξερευνείτε τον χώρο πεζοί, όμως για να φτάσετε στην μακρινή Amerzone και στις ονειρικές τοποθεσίες που την απαρτίζουν, καλείστε να χρησιμοποιήσετε την μεγαλύτερη εφεύρεση του καθηγητή Valembois, το Hydrafloat. Ένα μεταλλικό σκάφος που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως αυτή ενός αεροπλάνου, ενός πλοίου ή ακόμη και ενός υποβρυχίου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Hydrofloat είναι για τον ήρωά σας, ότι ήταν και το φανταστικό υποβρύχιο “Ναυτίλος” για τον Πλοίαρχο Νέμο στα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν.

Όσοι ανακαλύπτουν σήμερα για πρώτη φορά τον κόσμο του Amerzone, ενδέχεται να υποστούν ένα πολιτισμικό σοκ, καθώς στον πυρήνα του παραμένει ένα point-and-click Adventure μιας άλλης εποχής. Οι μηχανισμοί point-and-click δεν περιορίζονται στην αλληλεπίδραση με τα διάφορα αντικείμενα, αλλά εφαρμόζονται ακόμα και στην κίνηση του χαρακτήρα σας. Για να μετακινηθείτε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση θα πρέπει να κάνετε κλικ σε αυτήν, αλλά στη συνέχεια μπορείτε να μετακινήσετε ελεύθερα την κάμερα, ώστε να θαυμάσετε τον κόσμο γύρω σας, να αλληλεπιδράσετε με τα αντικείμενα και το περιβάλλον και να λύσετε τους διάφορους γρίφους. Τα pre-rendered σκηνικά, καθώς και τα FMV cutscenes του πρωτότυπου τίτλου, απεικονίζονται πλέον μέσω της Unreal Engine 5, ενώ οι μεταβάσεις από την μια σκηνή στην άλλη είναι πλέον πιο οργανικές. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό, ανεξάρτητα από τις ρυθμίσεις γραφικών (Performance ή Quality) που θα επιλέξετε. Από την άλλη, το frame rate σίγουρα δεν είναι το ιδανικό, αφού ακόμη και στην ρύθμιση Performance, πραγματοποιεί συχνά πυκνά βουτιές κάτω από τα 60fps, ακόμα και όταν μένετε στατικοί στην ίδια θέση και κουνάτε τον κέρσορα. Οι πτώσεις αυτές βέβαια δεν έχουν κανένα απολύτως ουσιαστικό αντίκτυπο στην εμπειρία του gameplay, απλά σπάνε λιγάκι το immersion.

Το Amerzone είχε επικριθεί το 1999 για τη δυσκολία των γρίφων του, όμως τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν πολύ διαφορετικά απ’ ότι σήμερα. Τότε η κοινότητα των παικτών ένιωθε ακόμα τους μετασεισμούς από παιχνίδια-θρύλους του genre, όπως το Myst ή το The Secret of Monkey Island. Σήμερα, ο μέσος παίκτης θα βρει αρκετά ζόρικους τους γρίφους του Amerzone, και για αυτό το λόγο οι developers έχουν εισάγει ένα hint system για να κάνουν την εμπειρία πιο προσβάσιμη. Στα δικά μας μάτια, οι γρίφοι έχουν μια ικανοποιητική δυσκολία και μας αρέσει ιδιαιτέρως που η επίλυσή τους βασίζεται αποκλειστικά στην κοινή λογική, και όχι σε απίθανους συνδυασμούς αντικειμένων στο inventory. Για να φτάσετε ωστόσο στη λύση τους, θα πρέπει να εξερευνήσετε διεξοδικά κάθε σκηνή και κάθε τοποθεσία, και να ανατρέξετε στο ημερολόγιό σας ή σε αυτό του καθηγητή Valembois για περισσότερες πληροφορίες. Η σημαντικότερη βοήθεια που παρέχεται στον παίκτη είναι ότι πλέον αν κρατήσετε πατημένο το κουμπί “Υ” (ή το “τρίγωνο” στο DualSense) εμφανίζονται στην οθόνη σας όλα τα σημεία αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Η εισαγωγή αυτού του μηχανισμού στο remake εξαλείφει παντελώς το pixel hunting, κάνοντας τη συνολική εμπειρία πιο ευχάριστη.

Μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη στο εν λόγω remake είναι τα Investigations, τα οποία περιλαμβάνουν την συλλογή διαφόρων αντικειμένων και την ανάγνωση αρχείων και βιβλίων, ή την παρακολούθηση παλαιών βιντεοκασετών. Η ενασχόληση με τη συλλογή όλων των απαραίτητων στοιχείων για την εξιχνίαση διαφόρων μυστηρίων είναι προαιρετική, όμως σας βοηθά να εντρυφήσετε στο lore του παιχνιδιού και να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τους χαρακτήρες της ιστορίας, ή για την παλιά αποστολή του καθηγητή στην Amerzone, η οποία στιγμάτισε μια για πάντα τη ζωή του.

Κλείνοντας, το μόνο που μένει είναι να αναφερθούμε στο νέο μουσικό χαλί της περιπέτειάς σας, το οποίο φέρει την υπογραφή του ταλαντούχου Inon Zur, και του γιου του Ori Zur. Το πλήθος των μουσικών συνθέσεων του Inon Zur μιλά από μόνο του, με πρόσφατο παράδειγμα το φανταστικό soundtrack του Starfield. Η δουλειά όμως του καλλιτεχνικού αυτού δίδυμου στα μουσικά θέματα του remake είναι ασύλληπτη ειδικά στο ομώνυμο κομμάτι “Amerzone”. Το κομμάτι αυτό είναι μια πραγματική θρηνωδία για τα χαμένα όνειρα του καθηγητή Valembois και την αφάνταστη θλίψη που βίωσε στα τελευταία χρόνια της ζωής του, με κιθαριστικές μελωδίες και θρηνητικά φωνητικά που υμνούν την αθάνατη ψυχή και δοξαριές βιολιών που σκίζουν σαν μαχαίρι την καρδιά του ακροατή. Είναι αδύνατον να μην αισθανθείς δέος μπροστά σε αυτές τις συνθέσεις και να μην νιώσεις τις μελωδίες τους να αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές σου.

Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Enarxis Dynamic Media.