Ο νέος κύκλος της εμβληματικής σειράς Black Mirror έχει επιτέλους κυκλοφορήσει στο Netflix, φέρνοντας μια συλλογή επεισοδίων που εξερευνούν με ιδιαίτερη έμφαση τις ζωές σε ψηφιακά περιβάλλοντα, τη συναισθηματική υπόσταση που αποκτούν αυτές οι ψηφιακές οντότητες και την ηθική των σχέσεών μας με αυτές.
Η Εξέλιξη του Black Mirror
Σχεδόν μια δεκαετία μετά το εμβληματικό “San Junipero” – ένα επεισόδιο που άφηνε ανοιχτό το ερώτημα για την αυθεντικότητα της ευτυχίας σε ψηφιακούς παραδείσους – ο Τσάρλι Μπρούκερ επιστρέφει με έξι νέα επεισόδια που αντικατοπτρίζουν τη δική του εξέλιξη ως δημιουργού.
Ο κόσμος από το 2016 έχει αλλάξει δραματικά: πολιτική πόλωση, περιβαλλοντική κρίση, γενοκτονίες σε ζωντανή αναμετάδοση, fake news και ανεξέλεγκτη τεχνητή νοημοσύνη. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο δημιουργός φαίνεται να αναζητά ο ίδιος ένα “San Junipero” – ένα καταφύγιο στην εξερεύνηση ψηφιακών κόσμων και συναισθηματικών συνδέσεων.
Τα Επεισόδια του Νέου Κύκλου
Common People
Στο εναρκτήριο επεισόδιο, ένας άντρας (Κρις Ο’ Ντάουντ) εγγράφει τη σύζυγό του (Ρασίντα Τζόουνς) σε μια ιατρική συνδρομητική υπηρεσία που διατηρεί τη συνείδησή της στο cloud, μόνο για να ανακαλύψει ότι το κόστος αυξάνεται συνεχώς.
Πρόκειται για μια δριμύτατη κριτική στον καπιταλισμό των συνδρομητικών υπηρεσιών που υποχρεώνουν τους καταναλωτές σε διαρκή αναβάθμιση για υπηρεσίες που κανονικά θα έπρεπε να είναι στάνταρ. Το επεισόδιο ισορροπεί έξυπνα ανάμεσα στο μαύρο χιούμορ και τη συναισθηματική βαρύτητα της σχέσης του ζευγαριού.
Bête Noire
Μια υπάλληλος εταιρείας τροφίμων (Σιένα Κέλι) συναντά μια παλιά συμμαθήτριά της (Ρόζι ΜακΓιούεν) και αρχίζει να αμφισβητεί την ίδια την πραγματικότητά της.
Το επεισόδιο παίζει με την τεχνολογική αβεβαιότητα – εκείνες τις στιγμές όπου η τεχνολογία φαίνεται να συμπεριφέρεται με τρόπους που αμφισβητούν τη μνήμη μας. Παρότι η τελική πράξη είναι εξωφρενική ακόμα και για τα δεδομένα του Black Mirror, αποτελεί μια σκοτεινή παραδοχή της ανθρώπινης τάσης να εμμένουμε στα τραύματά μας.
Hotel Reverie
Μια executive (Awkwafina) προτείνει σε μια θρυλική παραγωγό (Χάριετ Γουόλτερ) να εισάγουν τη συνείδηση μιας σύγχρονης σταρ (Ίσα Ρέι) σε μια ψηφιακή αναδημιουργία ενός κλασικού ασπρόμαυρου ρομάντζου, όπου θα συναντήσει ένα κινηματογραφικό είδωλο από το παρελθόν (Έμμα Κόριν).
Παρά την περίπλοκη δομή του, το επεισόδιο λειτουργεί καλύτερα ως ένα παραμυθένιο ρομάντζο με συναισθηματική συνοχή παρά λογική. Εξερευνά την ιδέα ότι σε κάθε καλλιτεχνική δημιουργία βρίσκεται αρκετό κομμάτι του εαυτού μας που αρκεί για να γεννηθεί συνείδηση.
Plaything
Ένας άντρας (Πίτερ Καπάλντι) συλλαμβάνεται για διάρρηξη και εμπλέκεται σε υπόθεση φόνου. Η ιστορία του συνδέεται με ένα παράξενο demo παιχνίδι PC που ποτέ δεν κυκλοφόρησε.
Αν και όχι από τις δυνατότερες στιγμές της σεζόν, το επεισόδιο εξετάζει την εμμονή με τους ψηφιακούς κόσμους και την ηθική της σχέσης μας με αυτόνομες ψηφιακές ζωές. Λειτουργεί περισσότερο ως μια μικρή φρικιαστική ιστορία παρά ως βαθύτερος στοχασμός.
Eulogy
Ένας μοναχικός άντρας (Πολ Τζιαμάτι) χρησιμοποιεί τεχνολογία που του επιτρέπει να εισέλθει στον κόσμο των φωτογραφιών του, αναζητώντας απαντήσεις για μια αποτυχημένη σχέση του παρελθόντος.
Το πιο συναισθηματικό επεισόδιο της σεζόν, με εντυπωσιακή σκηνογραφία που ανασυστήνει χώρους από τσαλακωμένες φωτογραφίες. Η τεχνολογία εδώ είναι απλώς το πλαίσιο για μια ιστορία για έναν έρωτα που χάθηκε και τον στοχασμό πάνω στα κενά επικοινωνίας και τη φύση της μνήμης.
USS Callister: Into Infinity
Στο πρώτο απευθείας σίκουελ της σειράς, το πλήρωμα του USS Callister με επικεφαλής την Κριστίν Μιλιότι αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις, καθώς οι δράσεις τους εντός του ψηφιακού κόσμου αρχίζουν να προσελκύουν την προσοχή του πραγματικού κόσμου.
Το επεισόδιο εξισορροπεί σκηνές δράσης με φιλοσοφικούς προβληματισμούς, μεταπηδώντας διαρκώς μεταξύ ψηφιακού και πραγματικού κόσμου μέχρι που τα όρια γίνονται δυσδιάκριτα. Η Μιλιότι λάμπει στο διπλό της ρόλο και η αποκάλυψη της τρίτης πράξης είναι δυνατή, υπογραμμίζοντας ιδέες περί καταπιεσμένου μίσους και σκοτεινών ενστίκτων.
Ένα Νέο Ταξίδι στο Black Mirror
Σε αυτόν τον κύκλο, ο Μπρούκερ φαίνεται να έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον του από την τεχνολογική κριτική στην εξερεύνηση της ηθικής και των συναισθηματικών επιπτώσεων που έχουν οι ψηφιακές επεκτάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Μας υπενθυμίζει ότι αυτά τα ψηφιακά όνειρα δεν είναι προσβάσιμα σε όλους, αλλά ταυτόχρονα είναι αδύνατο να αντισταθούμε στον πειρασμό να αποδράσουμε σε αυτά – με όποιες συνέπειες.
Είναι ένας κύκλος λιγότερο απαισιόδοξος από τους προηγούμενους, που αναγνωρίζει την ανάγκη μας για ψηφιακά καταφύγια σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο δυστοπικός, αλλά και τις πολύπλοκες ηθικές προεκτάσεις αυτής της τάσης.
Η σειρά έχει εξελιχθεί, όπως ακριβώς και ο κόσμος γύρω μας, και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό.
