Αυτό το υπερμεγέθες τέρας δεν καταπίνει απλώς την ύλη – την εκτοξεύει και πίσω με απίστευτες ταχύτητες, δημιουργώντας ανέμους που ξεφεύγουν από τον ίδιο τον γαλαξία.
Η εικόνα του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) παρουσιάζει τον εντυπωσιακό σπειροειδή γαλαξία NGC 4945, που βρίσκεται πάνω από 12 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου. Αν και από μακριά δείχνει γαλήνιος, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Όπως και οι περισσότεροι γαλαξίες, ο NGC 4945 διαθέτει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Ενώ κάποιες μαύρες τρύπες, όπως εκείνη του δικού μας Γαλαξία, απορροφούν ύλη με αργό ρυθμό, αυτή καταβροχθίζει υλικό με πολύ πιο έντονο ρυθμό.
Χάρη στο όργανο MUSE του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του ESO, οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι αυτή η μαύρη τρύπα δεν τρέφεται απλώς – εκτινάσσει βίαια ύλη προς τα έξω.
Ανεμοστρόβιλοι ύλης που ξεφεύγουν από τον γαλαξία
Αντί να καταπίνει τα πάντα, η μαύρη τρύπα δημιουργεί ισχυρούς, κωνικούς ανέμους από αέρια και σκόνη. Αυτές οι εκροές, που επισημαίνονται με κόκκινο σε μια ένθετη εικόνα με ευρύτερη προβολή από το τηλεσκόπιο MPG/ESO La Silla, κινούνται με τέτοια ταχύτητα ώστε αναμένεται να ξεφύγουν τελείως από τον γαλαξία και να περιπλανηθούν στο μεσογαλαξιακό διάστημα.
Αυτά τα ευρήματα αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης μελέτης που εξετάζει πώς συμπεριφέρονται οι άνεμοι που προκαλούνται από μαύρες τρύπες σε κοντινούς γαλαξίες. Τα δεδομένα από το MUSE αποκαλύπτουν ότι αυτοί οι άνεμοι δεν επιβραδύνονται όσο απομακρύνονται. Αντιθέτως, επιταχύνονται καθώς ταξιδεύουν προς τα άκρα του γαλαξία.
Οι μαύρες τρύπες καθορίζουν την τύχη των γαλαξιών
Αυτή η διαδικασία εκτοπίζει υλικό που θα μπορούσε να σχηματίσει αστέρια, κάτι που δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες ελέγχουν τη μοίρα των γαλαξιών τους καταστέλλοντας τον ρυθμό γέννησης άστρων. Δείχνει επίσης ότι όσο πιο ισχυρή είναι μια μαύρη τρύπα, τόσο περισσότερο παρεμποδίζει τη δική της ανάπτυξη, απομακρύνοντας το αέριο και τη σκόνη από τα οποία τρέφεται, οδηγώντας ολόκληρο το σύστημα προς ένα είδος γαλαξιακής ισορροπίας.
Με αυτά τα νέα αποτελέσματα, κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς την κατανόηση του μηχανισμού επιτάχυνσης των ανέμων, που είναι υπεύθυνος για τη διαμόρφωση της εξέλιξης των γαλαξιών και της ιστορίας του σύμπαντος.
VIA: FoxReport.gr
