Από την κλασική λογοτεχνία μέχρι τις σύγχρονες υπερπαραγωγές του κινηματογράφου, το ταξίδι στον χρόνο ήταν μία θεωρία που γοήτευε γενιές ολόκληρες.
Από την αναβαθμισμένη DeLorean στο «Back to the Future», το TARDIS του Doctor Who ή ακόμη και τις πιο επιστημονικές ιδέες όπως οι «μαύρες τρύπες» στο Interstellar, το ταξίδι στο χρόνο στην ποπ κουλτούρα συνήθως περιλαμβάνει μια ομάδα ανθρώπων που μεταφέρονται εκατοντάδες χρόνια πίσω ή μπροστά στον χρόνο, χάρη σε κάποιο υπερφυσικό αντικείμενο.
Για χρόνια, η ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο απορρίπτεται ως καθαρά φανταστική – μέχρι τώρα, καθώς οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ίσως είναι θεωρητικά δυνατό τελικά. Αλλά μάλλον όχι με τον τρόπο που φαντάζεστε.
Είναι το ταξίδι στο χρόνο πραγματικά δυνατό;
Φαίνεται ότι η απάντηση μπορεί να είναι ναι, αλλά μην ετοιμάζεστε να ταξιδέψετε στο μέλλον ή στο παρελθόν σας αμέσως.
Το ταξίδι στο χρόνο μπορεί να είναι πραγματικό, αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεστε.
Η πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο συναρπαστική από μια ταινία του Χόλιγουντ ή μία δημοφιλή σειρά επιστημονικής φαντασίας, με την πιο κοντινή δυνατότητα για ταξίδι στο χρόνο να αφορά πολύ λιγότερο εντυπωσιακές έννοιες, όπως η θεωρητική φυσική.
Σύμφωνα με τη NASA, όλοι μας ταξιδεύουμε «στον χρόνο» με ταχύτητα ενός δευτερολέπτου ανά δευτερόλεπτο, πράγμα που σημαίνει ότι αν κάποιος καταφέρει να ταξιδέψει πιο γρήγορα από ένα δευτερόλεπτο ανά δευτερόλεπτο, τότε τεχνικά θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ταξιδεύει στο χρόνο.
Πώς να ταξιδέψετε στο χρόνο στην πραγματική ζωή
Τα πρώτα επιχειρήματα για το πραγματικό ταξίδι στο χρόνο προέρχονται από τη διατύπωση της ειδικής σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1905.
Μια εξαιρετικά απλοποιημένη (και πραγματικά, εξαιρετικά απλοποιημένη) εκδοχή του επιχειρήματος του Αϊνστάιν λέει ότι η ταχύτητα με την οποία περνάει ο χρόνος εξαρτάται τόσο από το περιβάλλον σας όσο και από την ταχύτητα που ταξιδεύετε. Όσο πιο γρήγορα ταξιδεύετε, τόσο πιο αργά περνάει ο χρόνος για εσάς.
Αυτή η θεωρία θα δοκιμαζόταν αργότερα από τους επιστήμονες Τζόζεφ Χάφελ και Ρίτσαρντ Κίτινγκ, οι οποίοι προσπάθησαν να αποδείξουν τη διάσταση του χρόνου – δηλαδή τη διαφορά στον χρόνο μεταξύ δύο ρολογιών – το 1971.
Για να πραγματοποιήσουν το πείραμα, το ζεύγος φόρτωσε τέσσερα υπερ-ακριβή ατομικά ρολόγια σε δύο αεροπλάνα που πετούσαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Τα ρολόγια συγκρίθηκαν με ένα άλλο που βρισκόταν στο έδαφος, με εκείνα που βρίσκονταν στο αεροπλάνο που πετούσε αντίθετα από την περιστροφή της Γης να χάνουν περίπου 59 νανοδευτερόλεπτα σε σχέση με τα ρολόγια της Γης.
Αντίθετα, τα ρολόγια στο αεροπλάνο που πετούσε με την περιστροφή της Γης κινούνταν πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα, κερδίζοντας περίπου 273 νανοδευτερόλεπτα, πράγμα που ουσιαστικά τους επέτρεψε να «ταξιδέψουν στο χρόνο».
Αυτή η θεωρία ισχύει και για τους αστροναύτες που περνούν παρατεταμένες περιόδους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με τον Αμερικανό αστροναύτη Σκοτ Κέλι να επιστρέφει στη Γη λίγο νεότερος από τον δίδυμο αδερφό του, Μάρκ, λόγω της ταχύτητας με την οποία κινείτο σε τροχιά.
Όπως σας προειδοποιήσαμε, το ταξίδι στο χρόνο στην πραγματική ζωή δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο στις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές.
VIA: FoxReport.gr
