Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψουμε ένα παιχνίδι σαν το KARMA: The Dark World στα στενά πλαίσια μίας κριτικής. Πρόκειται για έναν τίτλο που εμπνέεται ευθέως από πεζογράφους όπως ο George Orwell και ο Franz Kafka, από σκηνοθέτες όπως οι David Lynch και ο David Cronenberg και παρουσιάζει ένα βαθιά δυστοπικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο εξελίσσεται ένα υπέροχα σκοτεινό σενάριο, που εξερευνά βαθιά τον ανθρώπινο ψυχισμό, όσο τουλάχιστον προλαβαίνει μέσα στις 5 ώρες που διαρκεί. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Βρισκόμαστε στη Γερμανία, το 1984. Εκεί, η Leviathan Corporation έχει επιβάλει ένα πέρα ως πέρα απολυταρχικό καθεστώς και έχει μετατρέψει την πλειοψηφία των πολιτών σε πειθήνια όργανα, έχοντας τους να δουλεύουν συνεχώς “για το καλό του συνόλου”. Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του Daniel McGovern, ο οποίος εργάζεται στο Thought Bureau, που αποτελεί ένα ακόμη όργανο επιβολής ελέγχου στην κοινωνία. Δουλειά του Daniel είναι να βουτά στο μυαλό παραβατικών προσωπικοτήτων και να αντλεί πληροφορίες για το έγκλημα που έχουν διαπράξει, με σκοπό να αποδώσει δικαιοσύνη…τουλάχιστον με την έννοια αυτής εν μέσω του ελέγχου της Leviathan.
Όταν μία τυπική “βουτιά” του Daniel έχει απροσδόκητα αποτελέσματα, ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται μπλεγμένος σε μία ιστορία με δεκάδες προεκτάσεις και πολλαπλούς εμπλεκομένους. Με αυτό ως έναυσμα, η Pollard Studio παρουσιάζει ένα εντελώς δυστοπικό σενάριο, πλήρως βουτηγμένο στη μιζέρια και τη θλίψη. Ο τρόμος του KARMA είναι ψυχολογικός και δεν βασίζεται σε jumpscares και ατελείωτα κυνηγητά μέσα σε σκοτάδια. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από έναν καταιγισμό από έντονες εικόνες, με τις αναφορές που αναφέραμε στην αρχή να δίνουν και να παίρνουν. Πέρα από το μυστήριο που καλύπτει τον κεντρικό άξονα της αφήγησης, θα γνωρίσουμε και αρκετές ακόμη τραγικές παράπλευρες ιστορίες, όλες απόρροια των τραγικών συνθηκών διαβίωσης που επικρατούν.
Ομολογουμένως, οι developers είχαν πολλές ιδέες και αυτό φαίνεται. Η θέληση τους να χωρέσουν όλες αυτές τις ιδέες στη σχετικά σύντομη διάρκεια του τίτλου κάποιες φορές τους γυρνάει μπούμερανγκ, αφού δεν μερικές από αυτές δεν βρίσκουν πραγματικά τη θέση τους στην αφήγηση. Υπάρχουν σημεία που το “κάτι παραπάνω” που επιδιώκει το παιχνίδι, περισσότερο αποπροσανατολίζει και προκαλεί σύγχυση, αντί να συνεισφέρει το κάτι διαφορετικό. Σε γενικές γραμμές όμως, το παιχνίδι δεν σταματά να προσφέρει αξιομνημόνευτα σκηνικά, τα οποία δεν είναι ένα απλό οφθαλμόλουτρο, αλλά ένας άκρως κινηματογραφικός τρόπος να ειπωθεί μία ή και παραπάνω ιστορίες. Σπανίως μία indie παραγωγή παρουσιάζει μία τόσο όμορφη εικόνα.
Όπως ίσως έχετε ήδη υποθέσει, ο τίτλος δεν έχει πολλά να πει σε gameplay επίπεδο. Δεν είναι ένα walking simulator στα πρότυπα του Layers of Fear, αλλά δεν απέχει και εντελώς από μία τέτοια προσέγγιση. Όταν δεν είστε απλοί παρατηρητές στην ιστορία ή δεν διαβάζετε σημειώματα που εμπλουτίζουν την αφήγηση, θα κληθείτε να λύσετε γρίφους σχετικά περιορισμένης δυσκολίας και να νικήσετε κάποιους αντιπάλους με κάπως άχαρους τρόπους. Ας πούμε πως σε συγκεκριμένες περιπτώσεις υπάρχει ένα τυπικό stealth, ενώ σε άλλες θα χρειαστεί να ξεφύγετε από εχθρούς σε on-the-rails καταδιώξεις. Κάπου στα μισά του παιχνιδιού έχουμε καναδυό ιδέες που φαίνεται σαν να μπήκαν εδώ κατά λάθος, αλλά ευτυχώς τα συγκεκριμένα segments δεν διαρκούν πολύ.
Συνοψίζοντας, το KARMA: The Dark World είναι ένα παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω σύντομα. Ο τίτλος δεν διστάζει να βουτήξει σε κάποιες πολύ σκοτεινές θεματικές και παρότι οι απόπειρες του δεν είναι όλες εξίσου πετυχημένες, εν τέλει καταφέρνει να συγκλονίσει τον παίκτη, αξιοποιώντας κυρίως τον συγκλονιστικό οπτικό του τομέα και τις απόλυτα αληθοφανείς ερμηνείες του cast. Εάν θέλετε να βιώσετε δυσβάσταχτες προσωπικές ιστορίες εν μέσω ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και η απουσία gameplay συστημάτων δεν σας φαίνεται αποτρεπτική, το KARMA: The Dark World είναι για εσάς.
VIA: PSAddict.gr