Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η περιστροφή της Γης φαίνεται να συμπεριφέρεται παράξενα, με μια σημαντική αλλαγή στον άξονα της που παρατηρήθηκε από την αρχή της δεκαετίας του 2000.
Επιστήμονες αποκάλυψαν ότι αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται σε μεταβολές στον πυρήνα, στην απώλεια πάγων ή στην επαναφορά των παγετώνων, αλλά σε μια μαζική και παραμελημένη απώλεια νερού από τα εδάφη της Γης.
Αναλυτικά τα ευρήματα της μελέτης
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science αποκαλύπτει μια δραματική μετατόπιση στον άξονα της Γης από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 – που ανέρχεται σε μια ταλάντευση περίπου 45 cm – προκλήθηκε αλλά από μια μαζική και προηγουμένως υποτιμημένη απώλεια υγρασίας του εδάφους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μεταξύ 2000 και 2002, ο κόσμος έχασε πάνω από 1.600 γιγατόνους νερού από τα εδάφη του, περισσότερο από την απώλεια μάζας πάγων της Γροιλανδίας σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτή η απώλεια νερού άφησε έντονο αποτύπωμα στην ισορροπία του πλανήτη, μετατοπίζοντας την περιστροφή της Γης.
Η ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον καθηγητή Ki-Weon Seo του Πανεπιστημίου της Σεούλ, χρησιμοποίησε δεδομένα από δορυφόρους και μοντέλα υγρασίας εδάφους για να ανασυγκροτήσει την πορεία του νερού στη Γη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η απώλεια υγρασίας από το 2000 έως το 2002 ισοδυναμούσε με 1,95 χιλιοστά αύξηση στη μέση στάθμη της θάλασσας κάθε χρόνο, πολύ περισσότερο από την συνεισφορά του λιωσίματος των πάγων της Γροιλανδίας, που είναι περίπου 0,8 χιλιοστά το χρόνο.
Η ξηρασία και η μετατόπιση του άξονα της Γης
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Clark Wilson από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, η απώλεια αυτού του νερού από τη γη και η μεταφορά του στους ωκεανούς έχει επηρεάσει τη διανομή της μάζας στον πλανήτη, γεγονός που με τη σειρά του έχει μετατοπίσει τον άξονα περιστροφής της Γης.
«Υπήρξε μια περίοδος αρκετών ετών στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όπου φαινόταν ότι υπήρχε μεγάλη απώλεια νερού από τις ηπείρους όπως προβλεπόταν από ένα συγκεκριμένο κλιματικό μοντέλο», λέει στο BBC Science Focus ο καθηγητής Clark Wilson.
«Το ερώτημα είναι: Ήταν αυτό αληθινό; Τώρα ξέρουμε την απάντηση επειδή έχουμε ανεξάρτητες μετρήσεις που συνάδουν με αυτήν».
«Αν πάρεις μια τεράστια ποσότητα νερού από τη γη και τη μεταφέρεις στους ωκεανούς, αλλάζεις τη ροπή αδράνειας της Γης και αυτό μετακινεί τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ο πλανήτης», δήλωσε.
Η μελέτη αυτή αποδεικνύει ότι η αλλαγή του άξονα είναι αποτέλεσμα της ξηρασίας και της απώλειας νερού από εδάφη σε περιοχές όπως η Ανατολική και Κεντρική Ασία, η Βόρεια και Νότια Αμερική και η Κεντρική Αφρική.
Η αργή αλλά σημαντική αλλαγή στον πλανήτη μας
Αυτό που καθιστά την ανακάλυψη ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η αλλαγή πέρασε απαρατήρητη εκείνη την περίοδο. Αν και δεν είχε την ένταση μιας υπερξηρασίας ή καύσωνα, η μετατόπιση αυτή της περιστροφής της Γης έχει αποτυπωθεί πλέον σε διάφορους ζωτικούς δείκτες του πλανήτη: την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, τα υδρολογικά μοντέλα και ακόμα και τις μηχανικές αλλαγές στην τροχιά της Γης.
Αντιμετώπιση της απώλειας νερού και των επιπτώσεων
Επιπλέον, η μελέτη υποδεικνύει ότι η τάση αυτή ενδέχεται να είναι μη αναστρέψιμη και θα επιδεινωθεί με τη συνέχιση της κλιματικής αλλαγής, κάτι που προβλέπεται από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC).
Ουσιαστικά, ο αέρας έχει διψάσει περισσότερο, τραβώντας περισσότερη υγρασία από το έδαφος και τη βλάστηση, ενώ η βροχόπτωση δεν κατάφερε να συγκρατήσει.
«Η Γη έχει μόνο τρεις κύριες δεξαμενές αποθήκευσης νερού, δηλαδή τις ηπείρους, συμπεριλαμβανομένων των παγετώνων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής, των ωκεανών και της ατμόσφαιρας», λέει ο καθηγητής Jay Famiglietti, ένας άλλος από τους συγγραφείς της μελέτης, στο BBC Science Focus .
«Αλλά η ικανότητα συγκράτησης νερού της ατμόσφαιρας είναι ασήμαντη σε σύγκριση με τη γη και τους ωκεανούς, έτσι ώστε όταν το νερό φεύγει από τη γη, καταλήγει να συλλέγεται στον ωκεανό».
Το αποτέλεσμα: μια τάση στεγνώματος που δεν έχει αντιστραφεί. Οι συνέπειες ξεπερνούν κατά πολύ μια λεπτή ταλάντευση στον άξονα ή πιθανά σφάλματα στο σύστημα GPS σας.
Τα ξηρά εδάφη σημαίνουν λιγότερη εξάτμιση, η οποία μπορεί να μειώσει τον σχηματισμό τοπικών νεφών και τις βροχοπτώσεις, ενισχύοντας τις συνθήκες ξηρασίας. Επηρεάζουν επίσης τη γεωργία, τα οικοσυστήματα και την πρόσληψη άνθρακα.
Η ξηρότερη γη θα αναγκάσει επίσης την αύξηση της άντλησης των υπόγειων υδάτων, λέει ο Famiglietti.
«Αυτό θέτει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο την παγκόσμια ασφάλεια των υδάτων, καθώς μεγάλο μέρος των αντλούμενων υπόγειων υδάτων δεν θα αναπληρωθεί ποτέ».
Τελικά, μια παγκόσμια απώλεια χερσαίων υδάτων μπορεί να καταστήσει μεγάλες εκτάσεις γης ουσιαστικά ακατοίκητες, οδηγώντας σε γεγονότα μαζικής μετανάστευσης, έλλειψη τροφίμων και συγκρούσεις.
«Αν και δεν είναι σίγουρο, πιστεύουμε ότι αυτή η τάση μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη», λέει ο Seo. «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η αυξημένη εξατμισοδιαπνοή έπαιξε βασικό ρόλο στη μείωση της υγρασίας του εδάφους – και αυτή η αύξηση είναι πιθανό να συνεχιστεί σε ένα κλίμα που θερμαίνεται».
Πράγματι, ο Famiglietti επισημαίνει ότι η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή στην πραγματικότητα προβλέπει ότι το πρότυπο θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια.
Η έρευνα υπογραμμίζει επίσης ορισμένα σημαντικά ελαττώματα στην τρέχουσα κλιματική μοντελοποίηση. Ενώ ένα μοντέλο προέβλεψε σωστά τη δραματική απώλεια της υγρασίας του εδάφους στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πολλά μοντέλα την έχασαν εντελώς.
Ο Seo προσθέτει, «Μεταξύ των διαφόρων μοντέλων, μόνο [ένα] κατέγραψε με επιτυχία αυτό το δραματικό γεγονός. Οι προγραμματιστές μοντέλων πρέπει να αξιολογήσουν και να βελτιώσουν την ακρίβεια των μοντέλων τους για να προβάλουν καλύτερα τις μελλοντικές κλιματικές συνθήκες».
VIA: FoxReport.gr
