Είναι μεγάλη παγίδα να γράφεις για έναν τίτλο, ακριβώς μετά τον τερματισμό του. Ακόμα και λίγες μέρες μετά. Ουκ ολίγες φορές, είτε αποχωρεί ο αρχικός ενθουσιασμός είτε ξεθυμάνουν κάποια από τα λεγόμενα καλά στοιχεία του. Από την άλλη πλευρά, το να καθυστερείς έναν τίτλο εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας υπέρμετρης αυστηρότητας, καθώς οι όποιες ατέλειες τείνουν να μεγεθύνονται στο μυαλό μας.
Τερμάτισα το Leila πριν από δώδεκα μέρες. Χαίρομαι που η αρχική μου εντύπωση παραμένει αναλλοίωτη.
Στο Leila αναλαμβάνουμε τον ρόλο της Leila, μιας μεσήλικης γυναίκας η οποία δέχεται ένα δώρο από την κόρη της. Το δώρο είναι μια συσκευή που επιτρέπει στον χρήστη να επισκεφτεί το υποσυνείδητο του και να αναβιώσει γεγονότα της ζωής του. Ως εκ τούτου, θα ταξιδέψουμε σε διάφορες στιγμές του βίου της Leila ανακαλύπτοντας στοιχεία για τον χαρακτήρα της και την ψυχοσύνθεση της.
Το ντεμπούτο της Ubik Studios εκμεταλλεύεται αυτήν την ιδέα για να πει μια ιστορία φεμινιστικού χαρακτήρα, που εξερευνά την τοξικότητα των σχέσεων, τις επιταγές της κοινωνίας, τις αναμενόμενες λάθος επιλογές που προκύπτουν από αυτές και την κατά επέκταση ψυχική νόσο που μπορεί να βιώσει το υποκείμενο. Στην γραφή του, το Leila είναι απλό, μοντέρνο, κατανοητό και χρησιμοποιεί επιτυχημένα την καθημερινότητα υπό την αφήγηση της ίδιας της Leila, για να μας ταξιδέψει στο παρελθόν της και να ακούσουμε τον απολογισμό της.
Όλα αυτά, γίνονται μέσω hidden object μηχανισμών κατά κύριο λόγο με λίγα adventure στοιχεία και κάποιους γρίφους, που είναι ενδιαφέροντες στην σύλληψη τους. Τα περιβάλλοντα μέρη είναι όλα χειροποίητα δίνοντας μια ωραία νότα στον εικαστικό τομέα που σε συνδυασμό με την lo fi μουσική δημιουργούν μια ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά, δεν λείπουν οι κορυφώσεις που είναι όλες αποτέλεσμα των πράξεων της πρωταγωνίστριας. Αναμενόμενες της ζωής στην δυτική κοινωνία, αλλά απογυμνωμένες πλέον από την υποκρισία αυτής περί ισότητας. “Χτυπάνε” στην καρδιά του παίχτη, ο οποίος ξεκινά να προετοιμάζεται για το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την αποτύπωση της ψυχικής νόσου μέσα στο παιχνίδι. Παρουσιάζεται με τον δέοντα σεβασμό και ευαισθησία πάνω στο θέμα, αποφεύγοντας τις κλασικές σκηνές “τρέλας” που συνήθως χρησιμοποιούνται -ανώριμα- από το μέσο. Η ίδια αυτή αποτύπωση έρχεται συνοδεία των gameplay μηχανισμών και αποτυπώνει κάλλιστα την επιβολή του νου πάνω στο ίδιο το σώμα. Ο τίτλος δεν χρειάζεται να πει τίποτα για να καταλάβουμε το τι συμβαίνει και χρησιμοποιεί μόνο εικόνα και gameplay για να μας κάνει να βιώσουμε κάτι το οποίο -ίσως- έχει συμβεί και σε εμάς και δεν μπορούσαμε να το αιτιολογήσουμε.
Εν κατακλείδι, οι γείτονες μας από την Τουρκία πέτυχαν στο να κυκλοφορήσουν ένα δυνατό ντεμπούτο. Αφοπλιστικό ως προς την απλότητα του και σύνθετο ως προς την θεματολογία του, επέλεξαν να δείξουν την καθημερινότητα μιας γυναίκας στον δυτικό πολιτισμό και να βουτήξουν στην πολυπλοκότητα της ψυχοσύνθεσης της. Το εν ολίγοις συνολικό μήνυμα έχει έναν αισιόδοξο χαρακτήρα, καθαρά φεμινιστικό, αναδεικνύοντας την ανάγκη για πραγματική ισότητα και απελευθέρωση από τα δεσμά των φυλετικών διακρίσεων. Είναι τέτοια η δύναμη του Leila και το γεγονός ότι απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως, που το κάνει έναν τίτλο που θέλουμε να προτείνουμε σε όλους. Μην το χάσετε!
Ευχαριστούμε την εκδότρια εταιρεία για την παροχή του ψηφιακού αντιτύπου για τις ανάγκες της κριτικής.
VIA: PSAddict.gr