Για πάνω από 400 χρόνια, οι ναυτικοί ανέφεραν ένα μυστηριώδες φαινόμενο κατά το οποίο ο ωκεανός φαίνεται να λάμπει μέχρι εκεί όπου φτάνει το μάτι, με τους επιστήμονες να προσπαθούν να το εξηγήσουν χωρίς απόλυτη επιτυχία μέχρι σήμερα.
«Η θάλασσα από ορίζοντα σε ορίζοντα, προς όλες τις κατευθύνσεις, πήρε μια λάμψη φωσφορισμού, το φεγγάρι είχε μόλις δύσει και ολόκληρη η θάλασσα ήταν αρκετές αποχρώσεις πιο ανοιχτή από τον ουρανό», έγραψε ο J. Brunskill, αξιωματικός σε ένα πλοίο με την ονομασία SS Ixion, που είχε πλεύσει στην Αραβική Θάλασσα το 1967.
Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, ένα άλλο πλήρωμα, που επέβαινε σε ένα πλοίο με την ονομασία MV Westmorland, βίωσε ένα παρόμοιο γεγονός πάλι στην Αραβική Θάλασσα, καθώς έπλεε μέσα από μια «μεγάλη περιοχή βιοφωταύγειας», σύμφωνα με τον καπετάνιο του πλοίου, P. W. Price.
«Η θάλασσα έλαμπε με ένα λαμπρό και έντονο πράσινο χρώμα. Τόσο λαμπερή στην πραγματικότητα, που ούτε τα κύματα μπορούσαν να διακριθούν από αυτό που φαινόταν να είναι μια απόλυτα επίπεδη θάλασσα», έγραψε σε επιστολή του το 1976.
Αυτά τα φαινόμενα, που ονομάστηκαν «γαλακτώδεις θάλασσες» από τους ναυτικούς που είχαν την τύχη να τα συναντήσουν, ήταν περιβόητα και δύσκολο να μελετηθούν από τους επιστήμονες, λόγω της σπάνιας εμφάνισής τους σε απομακρυσμένες περιοχές του ωκεανού, όπου πολλοί άνθρωποι δεν βρίσκονται κοντά για να τα δουν.
Φωτογραφία του Στίβεν Μίλερ, ο οποίος μελετά το φαινόμενο εδώ και δεκαετίες
Πιο κοντά στην εξήγηση του γοητευτικού φαινομένου
Τώρα, οι επιστήμονες, που ελπίζουν να διερευνήσουν καλύτερα τα περίεργα γεγονότα, είναι ένα βήμα πιο κοντά στην πρόβλεψη του πότε και πού θα εμφανιστούν αυτές οι μυστηριώδεις γαλακτώδεις θάλασσες.
Ο Τζάστιν Χάντσον, διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα ατμοσφαιρικών επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο, συγκέντρωσε πάνω από 400 γνωστές εμφανίσεις «γαλακτερινών θαλασσών», συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Brunskill και Price, για να δημιουργήσει μια νέα βάση δεδομένων, που θα βοηθήσει τους επιστήμονες να στείλουν μια μέρα ένα ερευνητικό σκάφος, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο περιοδικό Earth and Space Science, όπως μεταδίδει το δίκτυο CNN.
«Η ελπίδα μου είναι ότι με αυτή τη βάση δεδομένων περισσότεροι άνθρωποι θα είναι σε θέση να αρχίσουν να μελετούν τις γαλακτώδεις θάλασσες και να διαλευκάνουν αυτό το μυστήριο που υπάρχει εδώ και αιώνες», δήλωσε ο Χάντσον, ο οποίος είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της νέας έρευνας.
Πρόσθεσε ότι η περαιτέρω μελέτη των «γαλακτωδών θαλασσών» μπορεί να απαντήσει στα πολλά ερωτήματα που παραμένουν σχετικά με το φαινόμενο, όπως το γιατί συμβαίνουν και τι μπορεί να σημαίνουν για τη ζωή στους ωκεανούς.
«Οι γαλακτώδεις θάλασσες θα μπορούσαν να είναι ένα σημάδι για κάτι, όπως ένα πολύ καλό, υγιές οικοσύστημα. Θα μπορούσαν να είναι σημάδι ενός ανθυγιεινού οικοσυστήματος, όμως, και εμείς… απλά δεν ξέρουμε», πρόσθεσε.
Βιοφωσφορίζοντα βακτήρια
Οι παρατηρητές συχνά περιγράφουν τις «γαλακτώδεις θάλασσες» ως παρόμοιες σε χρώμα με τα φωσφορίζοντα αστέρια που τοποθετούνται στα ταβάνια των παιδικών δωματίων. Η λάμψη που εκπέμπει το φαινόμενο έχει αναφερθεί από ναυτικούς ότι είναι αρκετά έντονη ώστε να μπορεί κανείς να διαβάσει – μια έντονη αντίθεση με τον σκοτεινό ωκεανό, που συνήθως παρατηρείται όταν δεν υπάρχει φως του ήλιου ή του φεγγαριού.
Αυτά τα φαινόμενα, τα οποία μπορεί να διαρκέσουν για μήνες, εκτείνονται σε πλάτος 100.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και τα μεγαλύτερα από αυτά μπορούν να παρατηρηθούν από το Διάστημα, σύμφωνα με τη μελέτη.
«Οι συνθήκες για το πώς σχηματίζονται και πώς ξεκινούν να κάνουν ολόκληρο τον ωκεανό να λάμπει έτσι, είναι ακόμη άγνωστες», δήλωσε ο δρ Στίβεν Μίλερ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγητής στο τμήμα ατμοσφαιρικών επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Ο Μίλερ, ο οποίος μελετά το φαινόμενο εδώ και δεκαετίες, ήταν ο επικεφαλής συγγραφέας μιας μελέτης του 2021, που διαπίστωσε ότι οι μεγαλύτερες «γαλακτώδεις θάλασσες» μπορούν να ανιχνευθούν μέσω δορυφόρων.
Ο ρόλος των «γαλακτωδών θαλασσών» στο οικοσύστημα
Οι «γαλακτώδεις θάλασσες» διαφέρουν από τα πιο συνηθισμένα γεγονότα βιοφωταύγειας των ωκεανών που προκαλούνται από ένα είδος φυτοπλαγκτού. Αυτοί οι οργανισμοί εκπέμπουν μια μπλε λάμψη όταν διαταράσσονται, όπως όταν τα ψάρια κολυμπούν ή τα κύματα χτυπούν την ακτή, σε αντίθεση με τη σταθερή λάμψη που εκπέμπεται στο φαινόμενο των «γαλακτώδων θαλασσών».
Ενώ το φυτοπλαγκτόν αναβοσβήνει σε έναν αμυντικό μηχανισμό, οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βακτήρια της «γαλακτώδους θάλασσας» λάμπουν αντ’ αυτού για να προσελκύσουν τα ψάρια – τα οποία στη συνέχεια θα φάνε τα βακτήρια και θα επιτρέψουν σε αυτά να ευδοκιμήσουν στον οργανισμό τους, εξήγησε ο Μίλερ, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής του Συνεργατικού Ινστιτούτου Έρευνας της Ατμόσφαιρας (CIRA) στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Όπως και πολλοί άλλοι επιστήμονες που έχουν μελετήσει τη βιοφωταύγεια, ο Μίλερ ελπίζει να δει μια μέρα ο ίδιος το μυστηριώδες γεγονός.
VIA: in.gr
