Ένας ερευνητής από τις ΗΠΑ προτείνει μια ριζικά διαφορετική θεωρία για την εξέλιξη του σύμπαντος, καταργώντας την ανάγκη για τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια.
Ο δρ Ρίτσαρντ Λιου (Richard Lieu), καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ (UAH), δημοσίευσε μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό «Classical and Quantum Gravity», προτείνοντας ένα νέο κοσμολογικό μοντέλο, το οποίο βασίζεται σε διαδοχικά «μοναδικά σημεία» (singularities) αντί για μία και μοναδική στιγμή «Μεγάλης Έκρηξης» (Big Bang).
Το μοντέλο εξηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος και τον σχηματισμό γαλαξιών χωρίς να απαιτεί ύπαρξη σκοτεινής ύλης ή σκοτεινής ενέργειας.
Μια εναλλακτική πρόταση στη θέση της Μεγάλης Έκρηξης
Το νέο σενάριο που προτείνει ο Λιου βασίζεται στην ιδέα πως η «βαρύτητα» μπορεί να υπάρχει χωρίς μάζα.
«Η νέα μελέτη προτείνει μια βελτιωμένη εκδοχή του προηγούμενου μοντέλου, η οποία είναι επίσης ριζικά διαφορετική», εξηγεί.
«Το μοντέλο εξηγεί τόσο τον σχηματισμό και τη σταθερότητα δομών, όσο και βασικές παρατηρήσιμες ιδιότητες της κοσμικής διαστολής, μέσω πυκνών -ιδιομορφιών- στον χρόνο, που επηρεάζουν ομοιόμορφα όλο το διάστημα και αντικαθιστούν τις κλασικές έννοιες της σκοτεινής ύλης και ενέργειας».
Στιγμιαίες κοσμικές εκρήξεις αντί για συνεχόμενη διαστολή
Ο Λιου περιγράφει το φαινόμενο ως «παροδικές χρονικές ιδιομορφίες» – στιγμιαίες «εκρήξεις» που πλημμυρίζουν ολόκληρο το σύμπαν με ύλη και ενέργεια και εξαφανίζονται τόσο γρήγορα που είναι αδύνατο να παρατηρηθούν.
Αυτές οι ιδιομορφίες λαμβάνουν χώρα πολύ σπάνια και ανεπαίσθητα στον χρόνο και αυτή ίσως να είναι η αιτία που η «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια» παραμένουν άπιαστες στην έρευνα.
Σε αντίθεση με τη θεωρία του «σταθερού σύμπαντος» που είχε προτείνει ο Φρεντ Χόιλ και παραβίαζε τη διατήρηση της «μάζας-ενέργειας», το νέο μοντέλο του Λιου δεν παραβιάζει κανέναν νόμο της Φυσικής. «Η ύλη και η ενέργεια εμφανίζονται και εξαφανίζονται στιγμιαία, χωρίς να υπάρχει ανάγκη για “αρνητική μάζα” ή “αρνητική πυκνότητα”», τονίζει.
Η αρνητική πίεση ως δύναμη επιτάχυνσης
Οι χρονικές ιδιομορφίες αυτές προκαλούν «αρνητική πίεση», η οποία λειτουργεί όπως η «σκοτεινή ενέργεια» και προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος.
Ο Λιου αναφέρει: «Ένα παράδειγμα αρνητικής πίεσης είναι αυτή που ασκεί ένα -μαγνητικό πεδίο- κατά μήκος των δυναμικών γραμμών του. Ο Αϊνστάιν είχε επίσης προτείνει την αρνητική πίεση στο άρθρο του για τη -σταθερά του σύμπαντος- το 1917».
Το νέο μοντέλο, σε αντίθεση με τις υπάρχουσες θεωρίες, αποφεύγει την ανάγκη για «αρνητική πυκνότητα» και υποστηρίζει πως η συνολική «μάζα-ενέργεια» παραμένει θετική για κάθε παρατηρητή που κινείται ομοιόμορφα.
Δεν είναι πανταχού παρούσες
Ο τίτλος της μελέτης είναι «Are dark matter and dark energy omnipresent?» («Είναι πανταχού παρούσες η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια;») και υπονοεί το τελικό συμπέρασμα του ερευνητή:
«Δεν είναι. Εμφανίζονται μόνο στιγμιαία, όταν οι ιδιομορφίες πλημμυρίζουν το σύμπαν με ύλη και ενέργεια. Στο μεσοδιάστημα, δεν υπάρχουν πουθενά. Η μόνη διαφορά με το καθιερωμένο μοντέλο είναι πως εκεί υπήρξε μία μοναδική χρονική ιδιομορφία – η «Μεγάλη Έκρηξη». Στο δικό μου μοντέλο υπήρξαν πολλές».
Πώς θα ελεγχθεί πειραματικά η θεωρία
Ο Λιου υποστηρίζει ότι η θεωρία μπορεί να επαληθευτεί με παρατηρήσεις από επίγεια «τηλεσκόπια» και όχι απαραίτητα από διαστημικά, όπως το τηλεσκόπιο «James Webb».
«Η καλύτερη μέθοδος είναι να χρησιμοποιηθούν -τηλεσκόπια- όπως το «Keck Observatory» στη Χαβάη ή το «Isaac Newton Group» στην Ισπανία και να πραγματοποιηθούν παρατηρήσεις βαθέος πεδίου, ταξινομημένες ανάλογα με τη -μετατόπιση στο ερυθρό-».
Αν το σύμπαν έχει όντως διαμορφωθεί από αυτές τις χρονικές «εκρήξεις», τότε ενδέχεται ο «χάρτης Hubble» να παρουσιάζει ασυνέχειες που να αντιστοιχούν σε τέτοιες στιγμές. «Αν μπορέσουμε να δούμε άλματα στη σχέση απόστασης-ερυθράς μετατόπισης, αυτό θα ήταν αποκαλυπτικό», καταλήγει.
Περισσότερες πληροφορίες: Richard Lieu, Είναι η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια πανταχού παρούσες;, Classical and Quantum Gravity (2025). DOI: 10.1088/1361-6382/adbed1
VIA: FoxReport.gr
