Ενώ η ζωή στη γη κάνει συνήθως Βρείτε έναν τρόποδεν είναι χωρίς κάποιο έντονο παρελθόν – και μελλοντικά – περιόδους μαζικού θανάτου. Η εξαφάνιση δεν είναι αποκλειστική για τους δεινόσαυρους. Ο πλανήτης μας έχει περάσει τουλάχιστον πέντε περιόδους μαζικής εξαφάνισης, με τον πλανήτη πιθανό σε ένα έκτο κύμα μαζικής εξαφάνισης – αυτό, που οδηγείται από ανθρώπους.
Ordovician-Silurian εξαφάνιση: σύνδεση Appalachian
Η πρώτη γνωστή μαζική εξαφάνιση του πλανήτη μας συνέβη πριν από περίπου 440 εκατομμύρια χρόνια. Η ποικιλομορφία των ειδών στη Γη αυξήθηκε σε μια περίοδο περίπου 30 εκατομμυρίων ετών, αλλά αυτό θα σταματήσει ως Το νερό άρχισε να παγώνει σε ένα τεράστιο καπάκι πάγου Προς το Νότιο Πόλο.
Ο σχηματισμός των βουνών της Απαλαχίας ήταν η πιθανή αιτία αυτής της ψύξης. Όταν η υπερηχητική Gondwanaland συγκρούστηκε με αυτό που είναι τώρα Βόρεια Αμερική, το Ο αρχαίος ωκεανός Lapetus έκλεισε πάνω από ένα Περίοδος περίπου 150 εκατομμυρίων ετών. Οι καιρικές συνθήκες των φρεσκοκομμένων πετρωμάτων από αυτή την ηπειρωτική σύγκρουση μπορεί να έχουν απορροφήσει το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Ως αποτέλεσμα, ο πλανήτης ψύχθηκε δραστικά, τα επίπεδα της θάλασσας έπεσαν και περίπου Το 85 τοις εκατό των ειδών εξαλείφθηκε.
Λόγω αυτής της πτώσης των επιπέδων της θάλασσας, ήταν Ιδιαίτερα σκληρά για τα θαλάσσια είδη συμπεριλαμβανομένων των brachiopods, των κοραλλιών και των τριλοβίτων.
Οι εξαφάνιση του Devonian: παλμοί θανάτου
Τα θαλάσσια είδη της Γης, ειδικά εκείνα των τροπικών, είχαν και πάλι προβλήματα 419 εκατομμύρια έως 365 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η σειρά μαζικών εξαφάνισης κατά τη διάρκεια της περιόδου της Ντέβον εξάλειψε τελικά περίπου το 75 % της ζωής. Ωστόσο, μερικά από τα παλαιότερα ψάρια της Γης που ονομάζονται coelacanths το κάνουν χωρίς αλλοιώσεις.
Πιθανότατα δεν υπήρχε ούτε μια οριστική αιτία αυτής της περιόδου μαζικής εξαφάνισης, αλλά τα επίπεδα οξυγόνου στον ωκεανό μειώθηκαν συνεχώς αυτή τη στιγμή. Ένας συνδυασμός πολλών μεγάλων τάσεων που περιλαμβάνει υπερβολική καθίζηση, ταχεία υπερθέρμανση ή ψύξη του πλανήτη, επιπτώσεις από κομήτες ή μετεωρίτες, ηφαιστειακή δραστηριότητα ή μαζική απορροή θρεπτικών ουσιών από τις ηπείρους μπορεί να έχουν προκαλέσει αυτούς τους παλμούς εξαφάνισης.
[Related: The ‘living fossil’ that thrived during a mass extinction.]
Με ενδιαφέρο, Τα φυτά στη γη μπορεί να έχουν παίξει κάποιο ρόλο. Ορισμένα από τα φυτά είχαν προσαρμογές συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της ενίσχυσης των στελεχών Σύνθετη λιγνίνη και αγγειακή δομή. Και τα δύο χαρακτηριστικά τους επέτρεψαν να αναπτυχθούν και για τα ριζικά τους συστήματα να πάνε βαθύτερα από ό, τι είχαν πριν. Ως αποτέλεσμα αυτών των βαθύτερων ριζών, οι καιρικές συνθήκες μπορεί να έχουν αυξηθεί.
Permian-triassic εξαφάνιση: το πραγματικά μεγάλο
Η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση της Γης, που συχνά αναφέρεται ως “μεγάλος θάνατος”, συνέβη πριν από περίπου 252 εκατομμύρια χρόνια. Οι μαζικές ηφαιστειακές εκρήξεις προκάλεσαν καταστροφικές κλιματικές αλλαγές που άλλαξαν ολόκληρη τη βιόσφαιρα του πλανήτη. Πάνω από περίπου 60.000 χρόνια, Το 96 τοις εκατό των θαλάσσιων ειδών της Γης και περίπου τρία από τα τέσσερα είδη χερσαίων ειδών εξαλείφθηκαν. Δυστυχώς, ο μεγάλος θάνατος είναι το γεγονός εξαφάνισης που παραλληλίζει περισσότερο την τρέχουσα περιβαλλοντική κρίση της Γης.
“Και οι δύο περιλαμβάνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη που σχετίζεται με την απελευθέρωση των αερίων του θερμοκηπίου, που οδηγούνται από ηφαίστεια στις Περμανικές και Ανθρώπινες Ενέργειες σήμερα”, Παλαιοντολόγος Χριστιανός Kammerer ερεθής Δημοφιλής επιστήμη Σε μια συνέντευξη του 2023. «[They] Αντιπροσωπεύουν μια πολύ σπάνια περίπτωση ταχείας μετατόπισης μεταξύ του Icehouse και της Hothouse Earth. Έτσι, η αναταραχή που παρατηρούμε στα καθυστερημένα Permian οικοσυστήματα, με ολόκληρα τμήματα του χαμένου ιστού τροφίμων, αντιπροσωπεύει μια προεπισκόπηση για τον κόσμο μας αν δεν αλλάξουμε τα πράγματα γρήγορα ».
Ωστόσο, ορισμένα είδη κατάφεραν να επιβιώσουν. Μια ομάδα πρωτόγονων αμφιβίων που ονομάζεται Temnospondyls μπορεί να έχουν πάρει από τη σίτιση με θήραμα γλυκού νερού που δεν μπορούσαν να φτάσουν οι μεγαλύτεροι θηρευτές. Βοήθησε επίσης ότι δεν ήταν επιλεκτικοί τρώγοντες.
Τριασσική-Jurassic εξαφάνιση: Κάνοντας δρόμο για τους δεινόσαυρους
Η ζωή άρχισε να διαφοροποιείται γρήγορα μετά το μεγάλο θάνατο, αλλά εξακολουθούσε να αγωνίζεται. Μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις πυροδότησαν την τριαδική-Jurassic εξαφάνιση περίπου 201 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν και πάλι, οξίνοντας τους ωκεανούς και θερμαίνοντας τη γη κατά μέσο όρο από πέντε έως 11 βαθμούς Φαρενάιτ.
Ως αποτέλεσμα, μέχρι το 80 % όλων των χερσαίων και θαλάσσιων ειδών εξαφανίστηκαν. Οι κροκοδείλοι ήταν πολύ μεγαλύτεροι και πιο διαφορετικοί από ό, τι σήμερα. Ήταν επίσης κυρίαρχα χερσαία είδη, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν.
Τόσο η μεγάλη πεθαμένη όσο και η Τριαδική-Ιουρασική εξαφάνιση τελικά άνοιξαν το δρόμο για τους δεινόσαυρους να κυριαρχήσουν στη Γη. Και ξέρουμε πώς πήγε αυτό.
Κρητιδική εξαφάνιση: Αντίο, δεινόσαυροι
Περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, ένας μεγάλος βράχος χώρου χτύπησε στη γη από την ακτή της σημερινής χερσόνησου Yucatán του Μεξικού. Η επίδραση από αυτό σχεδόν επτά μίλια αστεροειδών παρήγαγε τεράστια τσουνάμι και πετρώματα σκόνης, συντριμμιών και θείου που εκτοξεύτηκαν στην ατμόσφαιρα. Όλο αυτό το υπερβολικό υλικό έφερε σοβαρή παγκόσμια ψύξη, ενώ οι πυρκαγιές ανάφλεξαν Μέσα σε 900 μίλια από την επίδραση. Ο κρατήρας που σχηματίστηκε από την απεργία αστεροειδών ήταν περίπου 120 μίλια πλάτος.
[Related: June was probably a terrible month to be a dinosaur. Here’s how we know.]
Καθώς τα οικοσυστήματα κατέρρευσαν, περίπου το 75 % όλων των υφιστάμενων φυτικών και ζωικών ειδών εξαφανίστηκαν. Όλα τα μη-Avian είδη δεινοσαύρων εξαφανίστηκαν σε αυτό που είναι αναμφισβήτητα η πιο διάσημη μαζική εξαφάνιση στην ιστορία της Γης.
Με τους περισσότερους δεινοσαύρους, τα θηλαστικά διαφοροποιούνται και ανέλαβαν, ανοίγοντας το δρόμο για το οικοσύστημα που βλέπουμε σήμερα.
Περισσότερες προσφορές, κριτικές και οδηγοί αγοράς
VIA: popsci.com
