Οι αλλαγές στην ιστορία της Abby αποδυναμώνουν ένα από τα πιο σημαντικά σημεία πλοκής του τηλεοπτικού “The Last Of Us”

Το παρακάτω άρθρο περιέχει spoilers για το επεισόδιο 2 της 2ης σεζόν του The Last of Us και για το βιντεοπαιχνίδι The Last of Us Part 2.

Η Abby σκοτώνει τον Joel. Είναι το γεγονός που πυροδοτεί την πλοκή του The Last of Us Part 2, του σκοτεινού και βίαιου sequel της Naughty Dog. Όπως είναι φυσικό για ένα project που ακολουθεί κατά γράμμα το υλικό του, η τηλεοπτική μεταφορά του HBO περιλαμβάνει επίσης αυτή τη συγκλονιστική στιγμή σε live action. Είναι η κορύφωση του δεύτερου επεισοδίου της δεύτερης σεζόν, και συμβαίνει ακριβώς στο σημείο που πρέπει για να τεθεί σε κίνηση η αποστολή εκδίκησης της Ellie. Ωστόσο, η απόδοση των τελευταίων στιγμών του Joel στη σειρά υπολείπεται της βίαιης, σοκαριστικής σκηνής του παιχνιδιού λόγω αρκετών δημιουργικών αποφάσεων που αποδυναμώνουν το αιματηρό χτύπημα.

Μια εβδομάδα μετά, ο Joel είναι νεκρός. Είναι σαν να φτάσαμε στο τέλος πριν καν ξεκινήσουμε.

Η χρονική στιγμή του θανάτου του Joel είναι πιστή στο χρονοδιάγραμμα του παιχνιδιού, αλλά το πλαίσιο στο οποίο παρουσιάζεται αλλάζει τα πάντα. Στο παιχνίδι, ο θάνατος του Joel έρχεται χωρίς προειδοποίηση. Δεν έχεις ιδέα ποια είναι η Abby, ούτε γιατί μισεί τον Joel με τόσο πάθος. Είναι μια μπερδεμένη, σοκαριστική στιγμή που πυροδοτεί την αποστολή της Ellie να σκοτώσει τη “κακιά” γυναίκα που της πήρε τη φιγούρα του πατέρα, για άγνωστους λόγους. Μόνο στο μέσο του παιχνιδιού, όταν η οπτική αλλάζει και αναγκάζεσαι να παίξεις ως η “κακιά”, μαθαίνεις ότι η Abby έχει συμπαθητικά κίνητρα – ο Joel σκότωσε τον πατέρα της όταν έσωσε την Ellie από τους Fireflies. Είναι μια έξυπνη ανατροπή που σε προκαλεί να δείξεις ενσυναίσθηση για έναν χαρακτήρα που έμαθες να μισείς μέσα σε δέκα ώρες παιχνιδιού.

Στο επεισόδιο αυτής της εβδομάδας, η Abby εξηγεί ξεκάθαρα τα κίνητρά της στον Joel λίγες στιγμές πριν τον σκοτώσει. Η αποκάλυψη τέτοιων πληροφοριών εκ των προτέρων δεν είναι απαραίτητα λάθος, αλλά αλλάζει τη δομή της ιστορίας. Αντί για μια “ξεκάθαρα κακιά”, η Abby παρουσιάζεται περισσότερο ως ηρωίδα – όπως τελικά γίνεται στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού – και ως αποτέλεσμα, η στιγμή της δολοφονίας του Joel μετατρέπεται σε ένα πολύ πιο σύνθετο γεγονός. Θεωρητικά, αυτή η προσέγγιση θα έπρεπε να μας διχάζει μεταξύ δύο αντικρουόμενων οπτικών. Αλλά για να λειτουργήσει αυτό, αυτές οι οπτικές πρέπει να είναι πλήρως ανεπτυγμένες. Και σκοτώνοντας τον Joel στο δεύτερο επεισόδιο, οι δημιουργοί Craig Mazin και Neil Druckmann απέτυχαν να τις εδραιώσουν. Αν αυτή η σεζόν είχε καθυστερήσει τον θάνατο του Joel με περισσότερο πρωτότυπο υλικό, θα είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για την πορεία της Abby προς αυτή τη στιγμή. Όπως έχει τώρα, η Abby έχει μόλις λίγες σκηνές για να εγκαθιδρύσει τον χαρακτήρα της, ενώ ο Joel έχει ολόκληρη σεζόν και κάτι. Όταν πέφτει το πρώτο χτύπημα, δεν μπορείς να το αποφύγεις: η Abby είναι η “κακιά” εδώ, ανεξάρτητα από τα κίνητρά της.

Η 1η σεζόν προσφέρει ένα καλό παράδειγμα του τι θα μπορούσε να έχει γίνει. Το “Long, Long Time”, ίσως το πιο δυνατό επεισόδιο της σεζόν, παρουσιάζει τη θυελλώδη ερωτική ζωή των Bill και Frank. Είναι εντελώς νέο υλικό, δείχνοντας μια περίοδο που δεν υπήρχε στο παιχνίδι. Ένα αντίστοιχο επεισόδιο που να δείχνει τη ζωή της Abby στα πέντε χρόνια μεταξύ των σεζόν μπορεί να υπάρξει αργότερα, αλλά η ένταξή του πριν τον θάνατο του Joel θα υποστήριζε καλύτερα την επιλογή να παρουσιαστούν τα κίνητρα της Abby εκ των προτέρων.

Ένα τέτοιο επεισόδιο θα βοηθούσε επίσης στην αντιμετώπιση του ζητήματος της σωματικής διάπλασης της Abby. Στο The Last of Us Part 2, η Abby είναι σαν επαγγελματίας MMA fighter – ψηλή και μυώδης. Στη σειρά, την υποδύεται η Kaitlyn Dever και δείχνει όπως… η Kaitlyn Dever. Μιλώντας στο Entertainment Weekly, ο Neil Druckmann εξήγησε ότι η Dever δεν έκανε γυμναστική για να αποκτήσει όγκο επειδή η σωματική της διάπλαση ήταν θέμα gameplay και όχι αφήγησης: «Η Abby προοριζόταν να παίζει πιο πολύ σαν τον Joel, με τον τρόπο που μπορεί να χειρίζεται φυσικά πράγματα,» είπε. «Αυτό δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο εδώ επειδή δεν υπάρχουν τόσες σκηνές δράσης. Είναι περισσότερο θέμα δραματουργίας.»

Εκπλήσσομαι από τα σχόλια του Druckmann γιατί η σωματική διάπλαση της Abby δεν προσφέρει ουσιαστικές διαφορές στο gameplay μεταξύ εκείνης και της Ellie, πέρα από τη δυνατότητα να χειρίζεται βαρύτερα όπλα. Αντίθετα, παίζει σημαντικό ρόλο στο δραματικό βάρος της ιστορίας. Στο πρώτο μισό του παιχνιδιού, η σωματική της εμφάνιση εκμεταλλεύεται στερεότυπα του φύλου – η ιστορία υποθέτει ότι θα πιστέψεις πως μια γυναίκα με ανδρικά χαρακτηριστικά είναι κακιά. Όταν η ιστορία ανατρέπεται, η μυώδης σωματοδομή της Abby μαρτυρά μια γυναίκα που αφιέρωσε πέντε χρόνια για να μετατραπεί σε όπλο με έναν και μοναδικό σκοπό. Έχει θυσιάσει τα πάντα για να σκοτώσει τον Joel. Είναι ένας φυσικός δείκτης για το τι μπορεί να κάνει η εκδίκηση σε έναν άνθρωπο και πόσο ακλόνητη είναι η αφοσίωσή της στον στόχο της.

​

Αν η Abby της σειράς είχε την ίδια σωματική διάπλαση με την εκδοχή του παιχνιδιού, αυτό θα βοηθούσε να αποδοθεί το τι συνέβη στα πέντε χρόνια μεταξύ της πρώτης σκηνής και του θανάτου του Joel. Ναι, δεν θα ήταν λεπτομερής απεικόνιση, αλλά θα γινόταν ξεκάθαρο ότι οι πράξεις του Joel είχαν κόστος και τώρα πληρώνει το τίμημα. Αφού λείπει αυτή η φυσική μεταμόρφωση, αυτό που χρειαζόμαστε ιδανικά είναι μια απεικόνιση του πώς η Abby διαμόρφωσε νοητικά τον εαυτό της σε όπλο. Και πάλι, αυτό μπορεί να υπάρχει σε επόμενα επεισόδια, αλλά η συμπερίληψή του πριν από τον θάνατο του Joel θα ενίσχυε την επιλογή της σειράς να αλλάξει το παρουσιαστικό της Abby.

Η νέα προσέγγιση των Mazin και Druckmann για την Abby δεν είναι το μόνο πρόβλημα με την εκδοχή αυτής της τραγικής σκηνής. Μεγάλο μέρος του δεύτερου επεισοδίου αφιερώνεται σε μια επίθεση τύπου Game of Thrones στο Jackson, με εκατοντάδες infected να διαπερνούν τα τείχη της πόλης. Από μόνη της, αυτή είναι μια καταπληκτική τηλεοπτική στιγμή, ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πώς η σειρά εισάγει πρωτότυπο υλικό. Αλλά η ένταση αυτού του γεγονότος είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν επισκιάζει τον θάνατο του Joel – που αναμφισβήτητα είναι η πιο σημαντική στιγμή. Το γεγονός που δίνει ώθηση στο ταξίδι της Ellie δεν θα έπρεπε να “παλεύει για χώρο”, και ο χρόνος που προηγήθηκε θα ήταν καλύτερα να αξιοποιηθεί για την οικοδόμηση έντασης αντί για μάχες με bloaters.

Η ελπίδα μου για αυτή τη σεζόν του The Last of Us ήταν να έχει τη βεβαιότητα να ακολουθήσει το δικό της μονοπάτι. Όσο δυνατή κι αν ήταν η 1η σεζόν, σε μεγάλο μέρος της είχε την αίσθηση μιας (καλοχρηματοδοτούμενης) cosplay αναπαράστασης των cutscenes του παιχνιδιού. Η 2η σεζόν σίγουρα φαίνεται πιο τολμηρή ως τώρα, αλλά οι αλλαγές που γίνονται μοιάζουν να προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρωτογενές υλικό παρά από θάρρος. Η αξέχαστη ανατροπή του παιχνιδιού ανταλλάσσεται για ένα “τα χαρτιά στο τραπέζι” ξεκίνημα, για να διασφαλιστεί ότι το κοινό θα αισθανθεί τα “σωστά” συναισθήματα για την Abby – αλλά τα επόμενα σημεία της πλοκής δεν ξαναγράφονται ώστε να αξιοποιήσουν αυτή την αλλαγή. Το αποτέλεσμα είναι μια απόδοση του θανάτου του Joel που, παρότι φυσικά παρόμοια με την αρχική εκδοχή, είναι ηθικά μπερδεμένη και δραματικά άτονη.

Για τους fans του παιχνιδιού, θα είναι άμεσα ξεκάθαρο ποια εκδοχή της ιστορίας αποδίδει καλύτερα αυτό το γεγονός. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο θάνατος του Joel – είναι όλα όσα συμβαίνουν γύρω από αυτόν. Αν η σεζόν έχει αποτύχει στο στήσιμο του καταλυτικού της γεγονότος, θα αντέξουν οι ιστορικές εξελίξεις που προκύπτουν από αυτό στην αυστηρή κριτική; Όσον αφορά την Abby, τα υπόλοιπα επεισόδια της 2ης σεζόν του The Last of Us θα πρέπει να κινηθούν με εξυπνάδα ώστε να δικαιολογήσουν τον νέο σχεδιασμό της – όχι μόνο για τους παλιούς παίκτες, αλλά και για το νέο κοινό.