Χιλιάδες τόνοι πλαστικής ρύπανσης ενδέχεται να διαφεύγουν στο περιβάλλον κάθε χρόνο… από το στόμα μας. Οι περισσότερες τσίχλες που πωλούνται είναι φτιαγμένες από διάφορα συνθετικά υλικά με βάση το πετρέλαιο – παρόμοιοι με το πλαστικό υλικό που χρησιμοποιείται στα λάστιχα των αυτοκινήτων.
Δεν υπάρχει αυστηρός ορισμός για τη συνθετική βάση τσίχλας. Η μάρκα τσίχλας Wrigley Extra συνεργάζεται με οδοντιατρικούς επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο για να προωθήσει τη χρήση τσίχλας χωρίς ζάχαρη, προκειμένου να βελτιώσει την στοματική υγεία.
Το πρόγραμμα Wrigley Oral Health της μάρκας αναφέρει ότι: “Η βάση τσίχλας δίνει την αίσθηση του μασήματος στην τσίχλα, συνδέοντας όλα τα συστατικά για μια λεία, απαλή υφή. Χρησιμοποιούμε συνθετικά υλικά βάσης τσίχλας για μια συνεπή και ασφαλή βάση που προσφέρει πιο μακράς διάρκειας γεύση, βελτιωμένη υφή και μειωμένη κολλώδη αίσθηση”.
Ακούγεται σχεδόν αβλαβές, αλλά χημική ανάλυση δείχνει ότι η τσίχλα περιέχει στιρένιο-βουταδιένιο (το ανθεκτικό συνθετικό χημικό που χρησιμοποιείται για τα λάστιχα των αυτοκινήτων), πολυαιθυλένιο (το πλαστικό που χρησιμοποιείται για τις σακούλες και τα μπουκάλια) και πολυβινυλοακετάτη (κόλλα ξύλου), καθώς και κάποιο γλυκαντικό και άρωμα, όπως αναφέρει το The Conversation.
1,74 τρισεκατομμύρια τσίχλες τον χρόνο
Η βιομηχανία τσίχλας είναι μια μεγάλη επιχείρηση, με εκτιμώμενη αξία 48,68 δισεκατομμυρίων δολαρίων (37,7 δισεκατομμύρια λίρες) το 2025. Τρεις εταιρείες κατέχουν το 75% της αγοράς, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι η Wrigley, με εκτιμώμενο μερίδιο 35%. Υπάρχουν λίγες αξιόπιστες στατιστικές για την ποσότητα τσίχλας που παράγεται, αλλά μια παγκόσμια εκτίμηση που έχει αναθεωρηθεί από ειδικούς αναφέρει ότι παράγονται 1,74 τρισεκατομμύρια κομμάτια το χρόνο.
Το The Conversation εξέτασε διάφορους τύπους τσίχλας και διαπίστωσε ότι το πιο συνηθισμένο βάρος ενός μεμονωμένου κομματιού τσίχλας είναι 1,4 γρ – αυτό σημαίνει ότι παγκοσμίως παράγονται περίπου 2,436 εκατομμύρια τόνοι τσίχλας κάθε χρόνο. Περίπου το ένα τρίτο (30%) αυτού του βάρους, ή λίγο πάνω από 730.000 τόνοι, είναι συνθετική βάση τσίχλας.
Αν η ιδέα του να μασάτε πλαστικό δεν είναι αρκετά ανησυχητική, σκεφτείτε τι συμβαίνει αφού το φτύσετε. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συναντήσει πεταμένες τσίχλες κάτω από πάγκους, σχολικά θρανία και στους δρόμους. Αλλά, όπως και άλλα πλαστικά, η συνθετική τσίχλα δεν αποδομείται και μπορεί να παραμείνει στο περιβάλλον για πολλά χρόνια.
Στο περιβάλλον, η τσίχλα σκληραίνει, ραγίζει και διασπάται σε μικροπλαστικά, αλλά αυτό μπορεί να πάρει δεκαετίες. Η αποκατάστασή της δεν είναι φθηνή, καθώς απαιτεί πολλή εργασία. Το μέσο κόστος είναι 1,50 £ ανά τετραγωνικό μέτρο και οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι το ετήσιο κόστος καθαρισμού για τη ρύπανση από τσίχλα για τους δήμους στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέρχεται σε περίπου 7 εκατομμύρια λίρες.
Γιατί δεν τις αφαιρούμε;
Ο καθαρισμός τους φαίνεται εκ πρώτης όψεως ως λύση σε αυτή τη μορφή πλαστικής ρύπανσης, αλλά δεν είναι. Η χρηματοδότηση από τους κατασκευαστές για τις προσπάθειες καθαρισμού είναι σαν οι κατασκευαστές πλαστικών να πληρώνουν για εργάτες καθαρισμού και σακούλες απορριμμάτων στις εθελοντικές καθαριστικές δράσεις παραλιών. Κανένα από τα δύο δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα του προβλήματος.
Η απόρριψη τσίχλας δεν είναι η λύση. Αντιμετωπίζοντας την τσίχλα ως ρύπανση από πλαστικό, πρέπει να περιλαμβάνει τις γνωστές αρχές, όπως και για κάθε άλλη πλαστική ρύπανση, του μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και επανασχεδιασμού.
VIA: in.gr
