Μετά από μια διακαθετηριακή εμφύτευση αορτικής βαλβίδας, οι ασθενείς αναπτύσσουν συχνότερα παραλήρημα όταν η επέμβαση έχει διαρκέσει περισσότερο και όταν υπάρχει σημαντική αναιμία μετά την επέμβαση. Η μέθοδος αναισθησίας, από την άλλη πλευρά, παίζει δευτερεύοντα ρόλο.
Στους ηλικιωμένους ή σε ασθενείς με προυπάρχουσα νόσο και στένωση της αορτικής βαλβίδας, η διακαθετηριακή εμφύτευση αορτικής βαλβίδας είναι η θεραπεία επιλογής. Ωστόσο, μετά την επέμβαση εμφανίζεται συχνά παραλήρημα, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να σχετίζεται με χειρότερη έκβαση. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για δυνατότητες πρόληψης.
Η Kristin Steinhaus από την Κλινική Καρδιολογίας και Πνευμονολογίας της Πανεπιστημιακής Ιατρικής του Γκέτινγκεν και οι συνεργάτες της διερεύνησαν τους παράγοντες που ευνοούν ή προκαλούν μετεγχειρητικό παραλήρημα μετά από διαφραγματική εμφύτευση αορτικής βαλβίδας. Η μέθοδος αναισθησίας ήταν η κύρια ύποπτη.
Στη ρετροσπεκτική ανάλυσή τους, συμπεριέλαβαν ασθενείς από 2 κοόρτες: μια κοόρτη από τα έτη 2017-2022 με 375 ασθενείς που υποβλήθηκαν στην εν λόγω επέμβαση, η οποία πραγματοποιήθηκε κυρίως υπό γενική αναισθησία, και μια κοόρτη από το έτος 2022 με 105 ασθενείς που υποβλήθηκαν κυρίως σε τοπική αναισθησία.
Από τους συνολικά 480 ασθενείς της μελέτης, 29 (6%) ανέπτυξαν μετεγχειρητικό παραλήρημα. Στην μεταγενέστερη κοόρτη, η επίπτωση τείνει να είναι χαμηλότερη (6,7 έναντι 3,8%).
Όσον αφορά τα αρχικά χαρακτηριστικά, οι ασθενείς που εμφάνισαν μετεγχειρητικό παραλήρημα ήταν συχνότερα άνδρες, ευπαθείς και έπασχαν από αορτική στένωση χαμηλού βαθμού (παρά την ύπαρξη σχετικής αορτικής στένωσης, δεν μπορεί να μετρηθεί αυξημένος βαθμός).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η επέμβαση διήρκεσε σημαντικά περισσότερο στους ασθενείς με μετεγχειρητικό παραλήρημα (μέση διάρκεια 86 έναντι 62 λεπτών). Επιπλέον, σε αυτούς τους ασθενείς χρησιμοποιήθηκε συχνότερα μια άλλη βαλβιδική πρόθεση εκτός από μια βαλβιδική πρόθεση με διαστολή με μπαλόνι.
Η μέθοδος αναισθησίας, στην οποία επικεντρώθηκε η μελέτη, δεν είχε αντίθετα καμία επίδραση. Η συχνότητα του μετεγχειρητικού παραληρήματος δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ της γενικής αναισθησίας (n = 24/360; 6,7 %), της συνειδητής καταστολής (n = 1/19; 5,3 %) και της τοπικής αναισθησίας (n = 4/100; 4 %).
Ωστόσο, υπήρχαν διαφορές στις επιπλοκές: οι ασθενείς με μετεγχειρητικό παραλήρημα είχαν χαμηλότερα ελάχιστα επίπεδα αιμοσφαιρίνης μετά την επέμβαση (9,3 έναντι 10,1 g/dl). Επιπλέον, παρουσίασαν συχνότερα ενδοεγχειρητική ανάνηψη (11 έναντι 2 %), εγκεφαλοαγγειακά επεισόδια (10 έναντι 2 %) και νέες μόνιμες εμφυτεύσεις βηματοδοτών (25 έναντι 10 %).
Στους ασθενείς με μετεγχειρητικό παραλήρημα, η μακροχρόνια επιβίωση ήταν επίσης σημαντικά μειωμένη, με μέση τιμή τα 2 έτη.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το μετεγχειρητικό παραλήρημα μετά από μφύτευση αορτικής βαλβίδας εξακολουθεί να είναι συχνό και να συνδέεται με δυσμενή έκβαση. Ωστόσο, ο τύπος της αναισθησίας φαίνεται να παίζει λιγότερο σημαντικό ρόλο από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί.
Αντίθετα, η διάρκεια της επέμβασης και η σημαντική αναιμία μετά την επέμβαση αναδείχθηκαν ως οι σημαντικότεροι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου.
Η Steinhaus και οι συνεργάτες της θεωρούν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα, καθώς τα μέτρα για τη μείωση των παραγόντων που προκαλούν το σύνδρομο μπορεί να έχουν σημαντική επίδραση στην έκβαση μετά την επεμβαση.
Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ο Ι. Βαρδακαστάνης για μια Πολιτική Συνοχής που θα προάγει την ισότητα
Η Σερβία καλεί το CLEO για την εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά της Μικροβιακής Αντοχής
Αρθροπλαστική ισχίου: Υπάρχουν τρόποι αναβολής ή αποφυγής της;
VIA: iatronet.gr
