Ένα 4,800 ετών βασιλικό μεσοποταμικό νεκροταφείο στην ανατολική Τουρκία φαίνεται να περιπλέκει τις υπάρχουσες θεωρίες για το πώς ορισμένες κοινωνίες της Εποχής του Χαλκού μετατοπίστηκαν από την ισότητα σε πιο άκαμπτες τάξεις. Ενώ απαιτείται περισσότερη ανάλυση, οι συνέπειες μπορεί να παρέχουν μια πιο ξεχωριστή κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η κοινωνική ανισότητα κωδικοποιείται μεταξύ μερικών από τους πρώτους γνωστούς πολιτισμούς. Ανεξάρτητα από την τελική εξήγηση, ένα πράγμα φαίνεται σαφές για το νέο εύρημα σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 17 Μαρτίου στο Αρχαιολογικό περιοδικό Cambridge: Οι ανθρώπινες θυσίες ήταν μέρος της.
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις έγιναν στο Başur Höyük, έναν οικολογικό οικισμό που χρονολογείται από περίπου 3300 π.Χ. και βρίσκεται στην ανατολική επαρχία Siirt της Τουρκίας. Ο Başur Höyük περιλαμβάνει αυτό που μπορεί να είναι μερικοί από τους πρώτους γνωστούς τάφους της Royal Burial. Ωστόσο, τα ευρήματα δεν έχουν πολύ νόημα δεδομένου του τι κατανοούν οι ειδικοί της πρώιμης Μεσοποταμίας. Όλα καταλήγουν στην τοποθεσία. Ο Başur Höyük δεν ήταν ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο. Βρισκόταν στην περιφέρεια της Εταιρείας της Εποχής του Χαλκού.
Παρ ‘όλα αυτά, οι τάφοι ήταν γεμάτοι με δεκάδες μεταλλικά αντικείμενα και όπλα, συμπεριλαμβανομένων χρυσών και ασημένιων κοσμημάτων μαζί με χάλκινα μαχαίρια και αιχμής. Αυτά ενδεχομένως υποδηλώνουν ότι η προνομιακή βασιλεία και οι αριστοκρατίες του πολεμιστή είχαν πρόσβαση τόσο σε πόρους όσο και σε τεχνολογίες σε μια περιοχή που δεν συνδέεται παραδοσιακά με την πολυτέλεια. Αλλά είναι τα βιολογικά υπολείμματα σε ένα συγκρότημα παλατιών που ονομάζεται Arslantepe που παρέχει μερικές από τις πιο έντονες και βίαιες και βίαιες που υποστηρίζουν την ιστορική επανεκτίμηση.
Το Arslantepe βρίσκεται στην πεδιάδα Maltya της Τουρκίας μακριά από τα αστικά κέντρα της Mesopotamia της Mesopotamia. Εκτός από αυτά τα αντικείμενα πολυτελείας, το συγκρότημα ταφής τάφου περιέχει επίσης στοιχεία ανθρώπινων θυσιών. Πιο συγκεκριμένα, πολλά από τα θύματα φαίνεται να είναι εφηβικά κορίτσια ηλικίας 12 έως 16 ετών και ντυμένα με ρούχα από ξένα υλικά. Τοποθετήθηκαν επίσης σε ένα παρακείμενο δωμάτιο στο κύριο σώμα, υποδεικνύοντας κάποιο είδος ιεραρχικής ρύθμισης. Ενώ μπορεί να είναι δελεαστικό για τα σύγχρονα μυαλά να πηδούν σε ορισμένα συμπεράσματα, οι συγγραφείς προειδοποίησαν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά άγνωστα για αυτούς τους πολιτισμούς της Εποχής του Χαλκού.
“Είναι δελεαστικό, σε αυτή τη βάση, να αρχίσουμε να κερδοσκοπούν για την ύπαρξη αρσενικών πολεμιστών ή ομάδων εκκίνησης την αυγή της εποχής του Χαλκού”, έγραψε η ομάδα στη μελέτη. “Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι προσδιορισμοί του σεξ … δείχνουν ένα μείγμα αρσενικών και γυναικών, και ίσως ακόμη και μια υπεροχή των θηλυκών στις πρώτες φάσεις του νεκροταφείου στο Başur Höyük”. Οι συγγραφείς πρόσθεσαν επίσης ότι μέχρι στιγμής έχουν βρει “καμία σαφή συσχέτιση” μεταξύ του βιολογικού φύλου ενός θύματος και της θέσης τους.
Μία από τις δυνητικά πολλές εναλλακτικές σειρές σκέψης που πρέπει να εξετάσουμε για το Başur Höyük πηγαίνει σε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τους πιθανούς ρόλους των θυσιακών θυμάτων στην κοινωνία. Σε αυτή τη θεωρία, οι χαρισματικοί βασιλιάδες και οι δυναστικές γενεές δεν ξεκίνησαν με αρσενικές πολεμιστές, αλλά σε τελετουργικές ενώσεις νεολαίας ανάμεσα σε χαλαρά ταξινομημένες κοινωνικές τάξεις. Εν πάση περιπτώσει, οι συγγραφείς τόνισαν ότι είναι σημαντικό να αντισταθούν στην εξαναγκασμό των υφιστάμενων κοινωνικών μοντέλων σε ένα αρχαιολογικό εύρημα όπως ο Başur Höyük.
“Η νέα εικόνα είναι σίγουρα πιο περίπλοκη και υποδηλώνει ότι μια γραμμική τροχιά από τις« μικρές ισότιμες »σε« μεγάλης κλίμακας στρωματοποιημένες »κοινωνίες μπορεί απλά να μην υπάρχουν εκεί», έγραψαν. “Αντ ‘αυτού, οι πιο ριζοσπαστικές και διαρκή μορφές ανισότητας – συμπεριλαμβανομένων χαρισματικών μορφών βασιλείας – μπορεί να προκύψουν πρώτα σε μικρή κλίμακα, μόνο αργότερα έρχονται να καταλάβουν τον τομέα των πολιτών”.
VIA: popsci.com
