Ο μη κερδοσκοπικός τομέας αγκαλιάζει την τεχνητή νοημοσύνη γρηγορότερα από ό, τι είναι έτοιμος. Περισσότεροι από τους μισούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς χρησιμοποιούν τώρα εργαλεία AI με κάποια μορφή – ChatGPT, συστήματα αυτοματισμού, αναλυτικά προγνωστικά – αλλά λιγότερο από 10 τοις εκατό έχουν γραπτές πολιτικές για το πώς πρέπει να χρησιμοποιηθεί αυτό το ΑΙ. Αυτό δεν είναι μόνο μια διαδικαστική εποπτεία.
Είναι μια δομική ευπάθεια. Αυτοί οι οργανισμοί, πολλοί από τους οποίους εξυπηρετούν ιστορικά περιθωριοποιημένες κοινότητες, μπαίνουν σε ένα τεχνολογικό τοπίο υψηλού σταδίου με λίγα ηθικά προστατευτικά μηνύματα και ακόμη λιγότερα εσωτερικά πλαίσια για να τα καθοδηγήσουν. Αυτό το χάσμα μεταξύ υιοθεσίας και διακυβέρνησης δημιουργεί πραγματικούς κινδύνους-αλγόριθμη προκατάληψη, παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής και ακούσια βλάβη-ιδιαίτερα όταν αναπτύσσονται εργαλεία εκτός του ραφιού χωρίς βαθιά κατανόηση ή εποπτεία. Η βιασύνη στην αποδοτικότητα μπορεί να διαβρώσει ακούσια την εμπιστοσύνη, να συμβιβαστεί και να εκθέσει μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς σε φήμη και νόμιμη πτώση.
Αποδοτικότητα τώρα, λυπάμαι αργότερα
Οι αριθμοί λένε μια εντυπωσιακή ιστορία. Σύμφωνα με το BDO’s 2024 μη κερδοσκοπική έρευνα συγκριτικής αξιολόγησηςΤο 82 % των μη κερδοσκοπικών οργανισμών των ΗΠΑ αναφέρουν τώρα χρησιμοποιώντας το AI. Από αυτούς, η πλειοψηφία την εφαρμόζει σε εσωτερικές λειτουργίες: Το 44 % χρησιμοποιεί AI για οικονομικά καθήκοντα όπως ο προϋπολογισμός και η αυτοματοποίηση των πληρωμών και το 36 % την εφαρμόζουν στη βελτιστοποίηση του προγράμματος και την αξιολόγηση των επιπτώσεων. Η εστίαση, με άλλα λόγια, είναι η διοικητική αποτελεσματικότητα – όχι η παράδοση αποστολής.
Αυτό είναι σύμφωνο με το Κέντρο για την Αποτελεσματική Φιλανθρωπία 2024 Κατάσταση μη κερδοσκοπικών οργανισμών Η έρευνα, η οποία διαπίστωσε επίσης ότι τα κέρδη παραγωγικότητας ήταν ο πιο συνηθισμένος λόγος χρήσης του AI. Αλλά αυτή η ίδια έρευνα αποκαλύπτει την ηθική καθυστέρηση: λιγότερες από μία στους δέκα οργανώσεις έχουν θέσεις επίσημες πολιτικές. Και οι οργανισμοί που χρησιμοποιούν το AI συχνά συνεργάζονται με περιορισμένη υποδομή, ελάχιστη εσωτερική εμπειρογνωμοσύνη και περιορισμένους προϋπολογισμούς που τους εμποδίζουν να οικοδομήσουν προσαρμοσμένα συστήματα με γνώμονα τον τομέα. Αντ ‘αυτού, κλίνουν σε εμπορικά εργαλεία που δεν έχουν σχεδιαστεί για τα μοναδικά τους πλαίσια, αυξάνοντας την πιθανότητα προκατάληψης, κατάχρησης ή κακομεταχείρισης της αποστολής.
Σε μια εποχή που η εμπιστοσύνη είναι κεντρική για την μη κερδοσκοπική αξιοπιστία, αυτό το κενό διακυβέρνησης είναι ανησυχητικό. Το AI δεν είναι ουδέτερο. Αντικατοπτρίζει, μεγεθύνει και λειτουργεί τα δεδομένα που εκπαιδεύονται – και τα δεδομένα αυτά συχνά είναι γεμάτα ιστορικές ανισότητες. Χωρίς πολιτικές για την καθοδήγηση της χρήσης, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί κινδυνεύουν να ενισχύσουν τις πολύ διαρθρωτικές ανισότητες που στοχεύουν στην αποσυναρμολόγηση. Επίσης, κινδυνεύουν να υπολείπουν τις δικές τους αξίες. Ως Addie Achan, διευθυντής προγραμμάτων AI σε γρήγορη προς τα εμπρός, βάζω το: “Είναι καλύτερο για έναν οργανισμό να καθορίσει τους κανόνες και τις προσδοκίες γύρω από αυτή τη χρήση αντί να το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και να προκαλέσουν ακούσια περισσότερη βλάβη”. Στο πλαίσιο αυτό, η “βλάβη” θα μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε από τη λήψη αποφάσεων που εισάγουν διακρίσεις στην παροχή υπηρεσιών σε ακούσιες διαρροές ευαίσθητων δεδομένων δικαιούχου. Η ανάγκη για ηθικές πολιτικές AI δεν είναι θεωρητική ανησυχία – είναι πρακτική.
Το κόστος της προσοχής και η τιμή της δράσης
Σύμφωνα με την έρευνα της BDO, επισημαίνει την αντίσταση: έλλειψη γνώσης, ανεπαρκή υποδομή και περιορισμούς χρηματοδότησης. Αλλά περίπου το ένα τρίτο των ερωτηθέντων ανέφεραν επίσης την αντίσταση των εργαζομένων και τις ηθικές ανησυχίες. Ενώ οι διαχειριστές φοβούνται τον κίνδυνο, οι εργαζόμενοι μπορεί να φοβούνται την αντικατάσταση. Ο σκεπτικισμός, λοιπόν, είναι τόσο πρακτικός όσο και υπαρξιακός. Και παίζει άνισα. Οι περισσότερες αναπτύξεις AI περιορίζονται σε λειτουργίες back-office, όπου η τεχνολογία μπορεί να βελτιώσει ήσυχα την ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα. Όμως, οι πιο μετασχηματιστικές εφαρμογές-η παρακολούθηση ενέργειας που τροφοδοτείται από την ΑΕ,, τη σύνθεση δεδομένων σε πραγματικό χρόνο για τα παγκόσμια εκπαιδευτικά προγράμματα-παραμένει σε μεγάλο βαθμό φιλοδοξία. Αυτές οι ευθυγραμμισμένες αποστολές χρησιμοποιούν τόσο οικονομικά μυς όσο και ηθική σαφήνεια. Αυτή τη στιγμή, οι περισσότεροι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί έχουν το ένα ή το άλλο. Λίγοι έχουν και τα δύο.
Ο νόμος για την εξισορρόπηση της χρηματοοικονομικής εξισορρόπησης
Κατά ειρωνικό τρόπο, η οικονομική θέση του τομέα είναι πιο σταθερή από ό, τι εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με την BDO, το 52 % των μη κερδοσκοπικών οργανισμών σημείωσε αύξηση των εσόδων κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος, από 44 % το 2023. Εν τω μεταξύ, το 62 % κατέχει τώρα επτά ή περισσότερα μήνες λειτουργικών αποθεμάτων – το ισχυρότερο μαξιλάρι από το 2018. Και δίνει στους ηγέτες την εμπιστοσύνη να εξετάσουν πιο φιλόδοξες επιχειρησιακές μετατοπίσεις.
Σχεδόν τα τρία τέταρτα των μη κερδοσκοπικών οργανισμών λένε ότι σχεδιάζουν να επεκτείνουν ή να μετατοπίσουν το πεδίο των αποστολών τους τους επόμενους 12 μήνες. Αλλά η προσοχή παραμένει η κυρίαρχη οικονομική στάση. Οι περισσότεροι οργανισμοί ξοδεύουν λιγότερο σε όλο το σκάφος το 2024 σε σύγκριση με το 2023, ειδικά στην υπεράσπιση, τη συγκέντρωση κεφαλαίων και τις σχέσεις δωρητών. Οι εξαιρέσεις είναι η ανάπτυξη νέων προγραμμάτων και η απόκτηση ταλέντων – οι περιοχές που είδαν μέτριες αυξήσεις των δαπανών. Με άλλα λόγια, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί εξοικονομούν, προσλαμβάνουν και δοκιμάζουν νέες κατευθύνσεις, αλλά το κάνουν με το ένα μάτι στο πολιτικό ημερολόγιο και το άλλο για τη μακροοικονομική αστάθεια.
Ένα κενό πολιτικής με πραγματικές συνέπειες
Λοιπόν, πού αφήνει αυτό τον τομέα; Είναι σε μια στιγμή ήσυχης αντίφασης. Από τη μία πλευρά, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είναι τα αποθέματα κατασκευής, η πρόσληψη ταλέντων και οι επεκτατικές αποστολές – σαφώς σημάδια θεσμικής εμπιστοσύνης. Από την άλλη, υιοθετούν ταχέως μια ισχυρή, απρόβλεπτη τεχνολογία χωρίς τις δομές διακυβέρνησης για να την διαχειριστούν. Ο τομέας εισέρχεται στην εποχή του AI με τον ίδιο τρόπο που εισήλθε στην ψηφιακή εποχή – μέσω αυτοσχεδιασμού και προσαρμογής και όχι στρατηγικού σχεδιασμού. Αυτό μπορεί να είναι καλά για λίγο. Αλλά χωρίς πολιτικές για την εξασφάλιση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της ευθυγράμμισης με την αποστολή, οι κίνδυνοι θα αυξηθούν μόνο. Τα εργαλεία μπορεί να είναι καινούργια, αλλά τα ηθικά διλήμματα – που οφέλη, που έχουν αφήσει έξω, και ποιος αποφασίζει – είναι παλιά και ανεπίλυτα.
Επαληθευμένη έρευνα αγοράς: Οι πράκτορες της AI που έθεσαν να χτυπήσουν $ 51.58B μέχρι το 2032
Τι πρέπει να συμβεί στη συνέχεια
Η δημιουργία ηθικών πολιτικών AI για μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς αφορά την επιβράδυνση της καινοτομίας. Πρόκειται για την κατεύθυνση του. Αυτό σημαίνει την καθιέρωση κατευθυντήριων γραμμών που αντικατοπτρίζουν την αποστολή και τις αξίες του κάθε οργανισμού, την επένδυση στην εσωτερική εκπαίδευση σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των συστημάτων AI και την εφαρμογή διαδικασιών εποπτείας για την αξιολόγηση τόσο των παροχών όσο και των ζημιών. Οι πολιτικές πρέπει να διευκρινίσουν όχι μόνο για το τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί το AI, αλλά για το τι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Θα πρέπει να εντοπίζουν τα σημεία λήψης αποφάσεων όπου η επανεξέταση του ανθρώπου είναι υποχρεωτική, περιγράφει τις προσδοκίες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και παρέχει διαδικασίες για την αποζημίωση εάν συμβεί βλάβη.
Οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί έχουν ένα στενό παράθυρο για να οδηγήσουν στο παράδειγμα. Μπορούν να δείξουν ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το AI όχι μόνο αποτελεσματικά, αλλά ηθικά.
VIA: DataConomy.com
