Οι πράξεις κάθε προέδρου των ΗΠΑ είναι “καταδικασμένες” να γίνονται πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και το διαδίκτυο, ωστόσο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες με τα απανωτά εκτελεστικά διατάγματα του Τραμπ και την κορύφωση του εμπορικού πολέμου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας δεν έχει προηγούμενο. Οι ΗΠΑ και η Κίνα έχουν εγκλωβιστεί σε μια αέναη διελκυστίνδα, προσπαθώντας να ρίξουν κάτω τον αντίπαλό τους, χωρίς να υπολογίζουν τις παράπλευρες απώλειες και τις επιπτώσεις που έχουν οι ενέργειές τους σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το όνειρο του Ντόναλντ Τραμπ είναι να πείσει τις αμερικανικές τεχνολογικές εταιρείες να φέρουν πίσω την παραγωγή στις ΗΠΑ, ώστε η χώρα να ανακτήσει την ηγετική θέση που κατείχε στη βιομηχανία των ημιαγωγών και των μικροεπεξεργαστών μέχρι τις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’90. Το αφήγημα του Τραμπ σε πολύ απλά λόγια είναι “φέρτε πίσω την παραγωγή στις ΗΠΑ, αλλιώς θα πληρώνετε δασμούς”. Αυτό που δεν λαμβάνει υπόψη του είναι ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν από την μια μέρα στην άλλη, ότι το κινεζικό εργατικό δυναμικό κατέχει πλέον μια τεχνογνωσία που λείπει από το αντίστοιχο αμερικανικό και ότι οι αμερικανικοί γίγαντες, όπως η IBM, έχουν εδώ και χρόνια πήλινα πόδια.
Σε ότι αφορά την βιομηχανία των κονσολών, έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε μια κονσόλα να κατασκευάζεται και να συναρμολογείται εξ’ ολοκλήρου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κονσόλα αυτή είναι το Atari Jaguar, το οποίο κυκλοφόρησε στην αγορά της Βόρειας Αμερικής το 1993 και αποσύρθηκε μόλις τρία χρόνια αργότερα το 1996, έχοντας πουλήσει κάτι λιγότερο από 150.000 μονάδες.
Η Atari μπορεί να μην ήταν η πρώτη εταιρεία της βιομηχανίας, αλλά κατείχε αναμφισβήτητα την ηγετική θέση στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ώσπου μια σειρά από λανθασμένες επιλογές και οι τεταμένες σχέσεις με τους developers, οδήγησαν στο κραχ του 1983. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που μια αμερικανική εταιρεία είχε τον πρώτο λόγο στα video games, καθώς η έλευση του NES όχι μόνο έδωσε τα πρωτεία στη Nintendo, αλλά αναβίωσε ολόκληρο το industry. Στα χρόνια που προηγήθηκαν πριν την έλευση του Jaguar, είχαμε τον πιο αδυσώπητο και συναρπαστικό console war όλων των εποχών μεταξύ της Nintendo και της Sega, ενώ η Atari πάσχιζε να βρει την ταυτότητά της και να αναπτύξει μια οικιακή κονσόλα που θα μπορούσε να χτυπήσει στα ίσα τους ανταγωνιστές της.
Η έξοδός της από την αγορά των PC με τη σειρά Atari ST, και η σταδιακή εγκατάλειψη της φορητής κονσόλας της, του Atari Lynx, της επέτρεπε να εστιάσει με όλες της τις δυνάμεις σε ένα οικιακό σύστημα. Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη του αυτού του νέου… αιλουροειδούς είχε ήδη ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 σε συνεργασία με την Flare Technology, μια βρετανική εταιρεία με μεγάλη εμπειρία στον χώρο και παλιό συνεργάτη της Amstrad. Για την παραγωγή της κονσόλας, η οποία υπόσχονταν τα πιο προηγμένα γραφικά που είχαμε δει μέχρι τότε, η Atari προχώρησε σε μια στρατηγική, ολιστική συνεργασία με τον άλλοτε γίγαντα της τεχνολογίας, την αμερικανική IBM.
Η συμφωνία ύψους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, προέβλεπε ότι η IBM θα κατασκεύαζε εξ’ ολοκλήρου το σύστημα στη Σάρλοτ στην πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας και θα αναλάμβανε επίσης τόσο τη συσκευασία του, όσο και τη διανομή του. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι εκείνη την εποχή δεν ήταν μόνο η Atari σε παρακμή, αλλά και η IBM, η οποία έβλεπε τις επιχειρήσεις της στον χώρο των υπολογιστών να συρρικνώνονται, και ως εκ τούτου προσπαθούσε να προσελκύσει νέους συνεργάτες. Κάτι σαν την τωρινή Intel, η οποία ψάχνει απεγνωσμένα συνεργάτες για τις επιχειρήσεις χυτηρίων της, σε μια μάλλον απέλπιδα προσπάθεια να ανταγωνιστεί τον κολοσσό της Ταϊβάν, την TSMC.
Ως προς το γιατί το Jaguar απέτυχε, οι λόγοι είναι λίγο πολύ γνωστοί και δεν θα τους αναλύσουμε εδώ. Το ερώτημα είναι αν σήμερα θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια κονσόλα ή κάποιο άλλο τεχνολογικό προϊόν, όπως τα iPhones, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά τις διαβεβαιώσεις, της εκπροσώπου Τύπου του Λευκού Οίκου Καρολάιν Λέβιτ, ή τις δηλώσεις του αμερικανικού υπουργού Εμπορίου Χάουαρντ Λούτνικ στην εκπομπή Face the Nation του CBS, ότι οι ΗΠΑ έχουν και το εργατικό δυναμικό και τους πόρους για να μετατοπίσουν την παραγωγή εντός των συνόρων, δεν υπάρχει κανένα χειροπιαστό επιχείρημα που να επιβεβαιώνει αυτούς τους ισχυρισμούς.
Πριν από σχεδόν μια δεκαετία, ο Τιμ Κουκ, διευθύνων σύμβουλος της Apple, είχε επισημάνει ότι οι εταιρείες δεν πηγαίνουν στην Κίνα λόγω του χαμηλότερου εργατικού κόστους, αλλά για την τεχνογνωσία του δυναμικού αυτού. Οι Αμερικανοί εργάτες που κατασκεύαζαν ηλεκτρονικά προιόντα στις δεκαετίες του ’80 και του ΄90 είτε έχουν βγει στη σύνταξη, είτε έχουν αφήσει πίσω τους τον μάταιο τούτο κόσμο. Για να υπάρχει το “Made in USA” στην ετικέτα ενός προϊόντος, όπως υπήρχε στο Atari Jaguar, θα πρέπει να εκπαιδευτεί μια νέα γενιά εργατών, κάτι που θα πάρει χρόνια για να μην πούμε δεκαετίες. Ακόμη κι αν υπήρχε καταρτισμένο εργατικό δυναμικό σήμερα, το κόστος του δυναμικού αυτού θα ήταν υψηλότερο από το Κινεζικό.
Σύμφωνα με την έκθεση του Ιουλίου 2024 του BusinessKorea, οι νέες θέσεις εργασίας που προκήρυξε η Foxconn, μια εταιρεία που συνεργάζεται εδώ και πολλά χρόνια με την Apple, αμείβονται με περίπου $3.4 την ώρα. Την ίδια στιγμή, ο χαμηλότερος κατώτατος μισθός στις ΗΠΑ είναι στα $5.15/ώρα στην πολιτεία της Τζόρτζια, ενώ στη Σάρλοτ στην οποία είχε κατασκευαστεί το Jaguar ανέρχεται στα $7.25/ώρα. Η Κίνα μπορεί να μην έχει το χαμηλότερο εργατικό κόστος, όπως υποστηρίζει ο CEO της Apple, όμως σίγουρα αυτό των ΗΠΑ είναι αισθητά υψηλότερο.
Λαμβάνοντας υπόψη μας τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο υποστηρίζει ο Λευκός Οίκος. Οι δασμοί δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις το αυξημένο κόστος θα μετακυλήσει στον καταναλωτή, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα κλίμα αβεβαιότητας στις αγορές. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε το κλίμα αβεβαιότητας είναι βούτυρο στο ψωμί των καιροσκόπων και αυτών που δεν νοιάζονται για τις παράπλευρες απώλειες προκειμένου να ράψουν ακόμα πιο φαρδιές τσέπες στα παντελόνια τους…
VIA: ign.com
